Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: combrownik

combrownik

lekceważące określenie myśliwego, polującego wyłącznie w celu zdobycia dziczyzny.

Combrownik to lekceważące określenie używane w środowisku myśliwych, odnoszące się do osób polujących wyłącznie w celu zdobycia dziczyzny. Combrownicy często charakteryzują się brakiem doświadczenia w polowaniu, niewłaściwym sprzętem oraz niewystarczającymi umiejętnościami łowieckimi. Z reguły nie przestrzegają przepisów dotyczących polowania oraz zaniedbują bezpieczeństwo innych myśliwych. Postrzegani są jako osoby nieposzanujące tradycji i etyki łowiectwa oraz nieprzejawiające szacunku dla zwierząt i środowiska naturalnego. Ich działania mogą mieć negatywne skutki dla populacji dzikich zwierząt oraz stanowić zagrożenie dla środowiska.

W kontekście łowiectwa, termin "combrownik" jest używany do opisania osób, które traktują polowanie wyłącznie jako sposób na zdobycie trofeum lub mięsa, pomijając przy tym inne aspekty związane z poszanowaniem natury i zwierząt. Combrownicy często są postrzegani jako niszczyciele ekosystemów, stosujący niestosowne metody polowań i naruszający prawa dotyczące ochrony środowiska oraz dobrostanu zwierząt.

Ludzie używający tego określenia mają tendencję do lekceważenia combrowników, uważając ich za osoby nieodpowiedzialne, nieetyczne i szkodliwe dla przyrody. Termin ten pełni funkcję krytyki społecznej wobec osób nadużywających prawa łowieckie oraz ignorujących zasady etyki łowieckiej i ochrony środowiska naturalnego.

Warto zauważyć, że termin "combrownik" jest obarczony negatywnym zabarwieniem i jest stosowany jako wyraz dezaprobaty wobec postaw i zachowań osób traktujących polowanie powierzchownie i bez szacunku dla natury oraz tradycji łowieckiej.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj combrownik w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę C

zobacz pełną listę haseł

czas ochronny

okres, w którym na mocy ustawy nie wolno polować na dany gatunek zwierzyny łownej; przeważnie obejmuje on czas rozrodu i wychowywania młodych.

charkot

głos wydawany przez wilka goniącego zwierzynę.

conductus, conductus, przewód łowiecki

jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego, polegający na dostarczaniu i utrzymywaniu podwód dla księcia, jego strzelców i dworu podczas polowania.

cieciorka

kura cietrzewia.

celownik

zestaw służący do celowania. Celownik może być otwarty lub optyczny; otwarty składa się: na lufie broni kulowej z muszki i szczerbinki, na lufie broni śrutowej tylko z muszki (przy (...)

cukrować

o psach gończych: podczas gonienia wydawać głos przyjemny dla ucha myśliwego.

czas łojny

okres przed rują, gdy samce wykazują najlepszą kondycję fizyczną.

Centralny Związek Polskich Stowarzyszeń Łowieckich

pierwsza ogólnokrajowa organizacja łowiectwa polskiego powstała 9 lipca 1923 r. w Warszawie. Na zjeździe organizacyjnym obecne były: Galicyjskie Towarzystwo Łowieckie, Polskie Towarzystwo (...)

cholera ptaków

bardzo zaraźliwa choroba ptaków (szczególnie bażantów) wywoływana przez bakterie (Pasteurella aviseptica). Zwalczanie polega na stosowaniu szczepionek.

caniductores, caniductores, psiarze

służebnicy książęcy, którzy wodzili psy myśliwskie.