Definicja hasła: ciąć
- ciąć
o dziku: atakować szablami myśliwego lub psa.
Cięcie o dziku, zwane także "szablą", to technika polowania na dziki wykorzystująca szable myśliwego lub psa do ataku na dziki. Jest to jedna z najstarszych form polowania, praktykowana głównie w terenach o trudnym dostępie dla koni i w nieprzystępnych bagiennych lub gęstych lasach. Polowanie tą metodą wymaga dużej sprawności fizycznej i umiejętności zarówno ze strony myśliwego, jak i psów.
Metoda cięcia o dziku polega na precyzyjnych i szybkich ruchach szablą, którymi myśliwy albo pies zadaje dzikowi ciosy mające na celu zranienie lub zabicie. Ten sposób polowania pozwala na skuteczne atakowanie dzika, ale jednocześnie niesie za sobą ryzyko ze względu na bliski kontakt z niebezpiecznym zwierzęciem. Wymaga to od myśliwego zdolności szybkiego reagowania na ruchy dzika oraz precyzyjnego wykonania ciosów szablą.
Technika cięcia o dziku wymaga więc nie tylko umiejętności posługiwania się bronią białą, ale także odpowiedniego przygotowania fizycznego i psychicznego zarówno myśliwego, jak i psów uczestniczących w polowaniu. Jest to tradycyjna metoda polowania, która wymaga zachowania ostrożności oraz szacunku dla zwierzyny łownej.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj ciąć w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę C
- czochrać się
o jeleniach i dzikach: wycierać się o drzewa.
- chycać
o zającu i samie: poruszać się wolnymi skokami.
- czółenko
część łącząca lufę z kolbą w myśliwskiej broni łamanej
- cieciorka
kura cietrzewia.
- ciche pędzenie
naganianie zwierzyny przy pomocy 2-4 naganiaczy cicho przechodzących przez miot. Stosowane podczas polowań na samy i jelenie (zwierzyna powoli opuszcza miot).
- czysty strzał
strzał kładący Zwierzynę w ogniu.
- czas ochronny
okres, w którym na mocy ustawy nie wolno polować na dany gatunek zwierzyny łownej; przeważnie obejmuje on czas rozrodu i wychowywania młodych.
- chrostówka
używana dawniej, zwłaszcza na polowaniach z chartami, mała, ale bardzo donośna trąbka myśliwska.
- chwost
ogon muflona.
- conductus, conductus, przewód łowiecki
jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego, polegający na dostarczaniu i utrzymywaniu podwód dla księcia, jego strzelców i dworu podczas polowania.