Definicja hasła: ciąć
- ciąć
o dziku: atakować szablami myśliwego lub psa.
Cięcie o dziku, zwane także "szablą", to technika polowania na dziki wykorzystująca szable myśliwego lub psa do ataku na dziki. Jest to jedna z najstarszych form polowania, praktykowana głównie w terenach o trudnym dostępie dla koni i w nieprzystępnych bagiennych lub gęstych lasach. Polowanie tą metodą wymaga dużej sprawności fizycznej i umiejętności zarówno ze strony myśliwego, jak i psów.
Metoda cięcia o dziku polega na precyzyjnych i szybkich ruchach szablą, którymi myśliwy albo pies zadaje dzikowi ciosy mające na celu zranienie lub zabicie. Ten sposób polowania pozwala na skuteczne atakowanie dzika, ale jednocześnie niesie za sobą ryzyko ze względu na bliski kontakt z niebezpiecznym zwierzęciem. Wymaga to od myśliwego zdolności szybkiego reagowania na ruchy dzika oraz precyzyjnego wykonania ciosów szablą.
Technika cięcia o dziku wymaga więc nie tylko umiejętności posługiwania się bronią białą, ale także odpowiedniego przygotowania fizycznego i psychicznego zarówno myśliwego, jak i psów uczestniczących w polowaniu. Jest to tradycyjna metoda polowania, która wymaga zachowania ostrożności oraz szacunku dla zwierzyny łownej.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj ciąć w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę C
- cel
punkt, do którego mierzy się i strzela.
- czerta
dawny sposób polowania na dziki. Polegał na otaczaniu bogatego w dziki kompleksu leśnego przez 800 do 1000 naganiaczy. Otaczali oni koliście linię złożoną z dwunastu myśliwych. Przed (...)
- conductus, conductus, przewód łowiecki
jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego, polegający na dostarczaniu i utrzymywaniu podwód dla księcia, jego strzelców i dworu podczas polowania.
- cieciorka
kura cietrzewia.
- chwost
ogon muflona.
- cherlawy
wynędzniały zwierz nie nadający się do hodowli.
- Conseil International de la Chasse
międzynarodowa organizacja łowiecka z siedzibą w Paryżu.
- chatka
gniazdo piżmaka zbudowane wśród trzcin i szuwarów z twarde] roślinności wodnej.
- chrapanie
charakterystyczny glos wydawany przez słonkę w czasie lotu tokowego (ciągu).