Definicja hasła: ciąg
- ciąg
1) nazwa gwintu w gwintowanej broni myśliwskiej;
2) przelot dzikich kaczek lub gęsi wieczorem na żerowiska i rano na wodę, wykorzystywane przez myśliwych na polowaniu.
Ciąg jako nazwa gwintu w gwintowanej broni myśliwskiej oznacza kształt i wymiary gwintu, który jest wycięty w lufie broni. Gwint ma za zadanie utrzymać nabój w miejscu, aby zapewnić precyzyjne strzelanie. Gwinty są różne dla różnych rodzajów broni, a ciąg określa konkretny typ gwintu. Na przykład ciąg 12/70 oznacza, że lufa ma gwint o średnicy 12 milimetrów i skoku 70 milimetrów.
Drugie znaczenie hasła „ciąg” dotyczy przelotu dzikich kaczek lub gęsi wieczorem na żerowiska i rano na wodę. Ciągi ptaków są czasami bardzo liczne i można je usłyszeć na duże odległości. Myśliwi mogą wykorzystać te ciągi do polowania, ponieważ ptaki są skupione i łatwo je trafić. Zazwyczaj ptaki lecą nisko nad ziemią, dlatego myśliwi mają dużo czasu na celowanie i strzelanie oraz mogą ustawić się w strategicznych miejscach, aby skutecznie polować na ptaki podczas ich przelotu.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj ciąg w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę C
- czas ochronny
okres, w którym na mocy ustawy nie wolno polować na dany gatunek zwierzyny łownej; przeważnie obejmuje on czas rozrodu i wychowywania młodych.
- cocer spaniel
rasa psa myśliwskiego, płochacza. Używany jest głównie do polowań na bażanty i ptactwo wodne; bardzo dobry aporter. Może być też ułożony jako pies wielostronny. Coocker spaniel. jest (...)
- chrzest myśliwski
ceremonia pomazania myśliwego farbą z pierwszej strzelonej przez niego sztuki danego gatunku. Myśliwy klęka na lewe kolano, lewą rękę trzyma na broni, a prawą na tuszy zwierza. Łowczy (...)
- chybiać
nie trafiać zwierzyny, strzelać bezskutecznie.
- combrownik
lekceważące określenie myśliwego, polującego wyłącznie w celu zdobycia dziczyzny.
- Cesarskie Towarzystwo Prawidłowego Myślistwa, Cesarskie Towarzystwo Prawidłowego Myślistwa (oddział warszawski)
ideowa organizacja łowiecka powstała w kwietniu 1889 r. w Warszawie (zob. historia łowiectwa w Polsce oraz (...)
- conductus, conductus, przewód łowiecki
jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego, polegający na dostarczaniu i utrzymywaniu podwód dla księcia, jego strzelców i dworu podczas polowania.
- czarnuch
gwarowe określenie dzika.
- czterodwudziestak
jeleń byk noszący poroże posiadające po dwanaście odnóg na każdej tyce (cz. regularny) lub na jednej z tyk (cz. nieregularny).
- cewki
kończyny sarny