Definicja hasła: ciec
- ciec, ciec, cieknąć
o kurakach: uchodzić pieszo bezszelestnie.
Cieć to termin używany w kontekście polowania, który określa sposób poruszania się bezszelestnie. W odniesieniu do kurek oznacza to poruszanie się bez wydawania dźwięków, aby nie zaniepokoić ptaków i umożliwić zbliżenie się do nich w czasie polowania. Sam proces ciecia jest kluczowym aspektem polowań na kury, ponieważ pozwalający myśliwym na zbliżenie się do nich na krótką odległość, zanim ptaki zauważą obecność intruza. Ten element sztuki łowieckiej wymaga cierpliwości, delikatności ruchów oraz umiejętności czytania zachowań dzikich zwierząt.
Podczas ciecia myśliwy musi być bardzo uważny i ostrożny, unikając wydawania wszelkich dźwięków, które mogłyby przestraszyć kurki. Wymaga to doskonałego wyczucia otoczenia, mózgowej koordynacji i subtelnego poruszania się. Istotne jest również rozpoznanie naturalnych barier terenowych i roślinności, które mogą posłużyć za osłonę przed wzrokiem kur.
Proces ciecia ma istotne znaczenie także w kontekście etyki łowieckiej – umożliwia zawarcie szlachetnego pojedynku między zwierzyną a łowcem, podkreślając wartość poświęcenia i umiejętności myśliwego. Zachowanie ciszy i dyskrecji podczas ciecia wpisuje się również w ideę poszanowania przyrody i zwierząt łownych.
Warto pamiętać, że umiejętność cicia to zdolność rozwijana poprzez doświadczenie oraz praktykę terenową. Dla wielu myśliwych jest to nie tylko technika uprawiana w celach polowań, lecz również forma kontaktu ze środowiskiem naturalnym i możliwość podziwiania piękna przyrody w jej pierwotnej formie.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj ciec w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę C
- chruściel derkacz
inaczej derkacz.
- cielić się
o samicach żubra, łosia, jelenia i daniela: rodzić młode.
- czerń
ptaki należące do rodziny kulkowatych.
- ciąg
1) nazwa gwintu w gwintowanej broni myśliwskiej;
2) przelot dzikich kaczek lub gęsi wieczorem na żerowiska i rano na wodę, wykorzystywane przez myśliwych na polowaniu.
- czujny
o ostrożnej zwierzynie.
- comber
część lędźwiowa grzbietu dziczyzny, np. samy, dzika, zająca.
- caniductores, caniductores, psiarze
służebnicy książęcy, którzy wodzili psy myśliwskie.
- czterodwudziestak
jeleń byk noszący poroże posiadające po dwanaście odnóg na każdej tyce (cz. regularny) lub na jednej z tyk (cz. nieregularny).
- ciąć
o dziku: atakować szablami myśliwego lub psa.
- choroba motylicza, choroba motylicza, motylica
choroba wywoływana przez przywry. Najczęstsza, to motylica wątrobowa (fasciola hepatica). Posiada bardzo skomplikowany cykl rozwojowy z błotniarką moczarową jako żywicielem pośrednim. (...)