cietrzew, cietrzew (Lyrurus Tetrix L.) - definicja w słowniku łowieckim.

Definicja hasła: cietrzew

cietrzew, cietrzew (Lyrurus Tetrix L.): ptak wielkości kury domowej z rzędu kuraków. Samiec (kogut) czarny z metalicznym połyskiem i ogonem w kształcie lity, samica (cieciorki) szarobrązowa; na skrzydłach mają białe pręgi. Długość samca 60-65 cm, rozpiętość skrzydeł 90-100 cm, ciężar ok. 1250 g. Długość samicy 45-48 cm, rozpiętość skrzydeł 70-75 cm, ciężar 750-1000 g. Cietrzew zamieszkuje wrzosowiska oraz tereny bagienne z brzozą i sosną. Żywi się pędami, jagodami, nasionami a także owadami, w zimie pączkami (przede wszystkim brzozy). Pisklęta początkowo jedzą tylko owady. Dojrzałość płciową uzyskuje -pod koniec pierwszego roku życia. Toki naziemne odbywa od wczesnej wiosny aż do czerwca. Cieciorka składa 6-10 żółtawych, gęsto nakrapianych jaj. Po 25-27 dniach wylęgają się młode, które są zagniazdownikami. Na cietrzewie poluje się wyłącznie na tokach i tylko na koguty. Ostatnio prowadzone są intensywne prace badawcze w placówkach nad sztuczną hodowlą cietrzewii Trofeum stanowi cały wypchany ptak, medalion, bądź lira. Dodatkowe trofeum to gastrolity.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj cietrzew w wyszukiwarce Google

Podziel się informacjami z innymi użytkownikami strony.
Jeśli znasz lepszą definicję lub ciekawostki dotyczące hasła cietrzew, napisz tutaj:

chrostówka: używana dawniej, zwłaszcza na polowaniach z chartami, mała, ale bardzo donośna trąbka myśliwska.

ciągi słonek: wiosenne loty tokowe słonek odbywane wieczorem po zachodzie słońca, rzadziej o świcie.

Cesarskie Towarzystwo Prawidłowego Myślistwa, Cesarskie Towarzystwo Prawidłowego Myślistwa (oddział warszawski): ideowa organizacja łowiecka powstała w kwietniu 1889 r. w Warszawie (zob. historia łowiectwa w Polsce oraz (...)

conductus, conductus, przewód łowiecki: jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego, polegający na dostarczaniu i utrzymywaniu podwód dla księcia, jego strzelców i dworu podczas polowania.

conductus ferinae: jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego, polegający na obowiązku odwożenia ubitej zwierzyny, poszukiwaniu postrzałków oraz wożeniu namiotów książęcych podczas polowania.

chyb, chyb, pióra: długie i sztywne włosy wyrastające na grzbiecie dzika i łosia, które w podnieceniu zwierz stroszy (stawia).