cietrzew, cietrzew (Lyrurus Tetrix L.) - definicja w słowniku łowieckim.

Definicja hasła: cietrzew

cietrzew, cietrzew (Lyrurus Tetrix L.): ptak wielkości kury domowej z rzędu kuraków. Samiec (kogut) czarny z metalicznym połyskiem i ogonem w kształcie lity, samica (cieciorki) szarobrązowa; na skrzydłach mają białe pręgi. Długość samca 60-65 cm, rozpiętość skrzydeł 90-100 cm, ciężar ok. 1250 g. Długość samicy 45-48 cm, rozpiętość skrzydeł 70-75 cm, ciężar 750-1000 g. Cietrzew zamieszkuje wrzosowiska oraz tereny bagienne z brzozą i sosną. Żywi się pędami, jagodami, nasionami a także owadami, w zimie pączkami (przede wszystkim brzozy). Pisklęta początkowo jedzą tylko owady. Dojrzałość płciową uzyskuje -pod koniec pierwszego roku życia. Toki naziemne odbywa od wczesnej wiosny aż do czerwca. Cieciorka składa 6-10 żółtawych, gęsto nakrapianych jaj. Po 25-27 dniach wylęgają się młode, które są zagniazdownikami. Na cietrzewie poluje się wyłącznie na tokach i tylko na koguty. Ostatnio prowadzone są intensywne prace badawcze w placówkach nad sztuczną hodowlą cietrzewii Trofeum stanowi cały wypchany ptak, medalion, bądź lira. Dodatkowe trofeum to gastrolity.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj cietrzew w wyszukiwarce Google

Podziel się informacjami z innymi użytkownikami strony.
Jeśli znasz lepszą definicję lub ciekawostki dotyczące hasła cietrzew, napisz tutaj:

ciche pędzenie: naganianie zwierzyny przy pomocy 2-4 naganiaczy cicho przechodzących przez miot. Stosowane podczas polowań na samy i jelenie (zwierzyna powoli opuszcza miot).

czuszykanie: jeden z głosów wydawanych przez koguta cietrzewia podczas tokowania.

czas ochronny: okres, w którym na mocy ustawy nie wolno polować na dany gatunek zwierzyny łownej; przeważnie obejmuje on czas rozrodu i wychowywania młodych.

choroba motylicza, choroba motylicza, motylica: choroba wywoływana przez przywry. Najczęstsza, to motylica wątrobowa (fasciola hepatica). Posiada bardzo skomplikowany cykl rozwojowy z błotniarką moczarową jako żywicielem pośrednim. (...)

conductus ferinae: jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego, polegający na obowiązku odwożenia ubitej zwierzyny, poszukiwaniu postrzałków oraz wożeniu namiotów książęcych podczas polowania.

Centralny Związek Polskich Stowarzyszeń Łowieckich: pierwsza ogólnokrajowa organizacja łowiectwa polskiego powstała 9 lipca 1923 r. w Warszawie. Na zjeździe organizacyjnym obecne były: Galicyjskie Towarzystwo Łowieckie, Polskie Towarzystwo (...)

ciągnąć: 1) o ptakach wędrownych lecących wiosną na północ a w jesieni na południe;
2) o słonkach w czasie lotu tokowego.

combrownik: lekceważące określenie myśliwego, polującego wyłącznie w celu zdobycia dziczyzny.

ciąg: 1) nazwa gwintu w gwintowanej broni myśliwskiej;
2) przelot dzikich kaczek lub gęsi wieczorem na żerowiska i rano na wodę, wykorzystywane przez myśliwych na polowaniu.