Definicja hasła: cukrować
- cukrować
o psach gończych: podczas gonienia wydawać głos przyjemny dla ucha myśliwego.
Cukrować - termin używany w kontekście myślistwa, zwłaszcza w odniesieniu do psów gończych. Oznacza to emitowanie specyficznego dźwięku lub głosu podczas gonienia zwierzyny, który jest przyjemny dla ucha myśliwego. Jest to umiejętność posiadana przez doświadczone psy gończe, które potrafią wydawać melodyjne i harmonijne dźwięki, co może ułatwić myśliwym określenie położenia psa w terenie oraz przebiegu polowania.
W praktyce cukrowanie jest cenione ze względu na swoją estetykę oraz praktyczne zastosowanie podczas polowania. Dźwięk ten może być pomocny w określeniu położenia psa oraz zwierzyny, a także dodaje atmosfery polowaniu. Jest to umiejętność rozwijana i doskonalona przez psy gończe poprzez trening i doświadczenie zdobywane podczas polowań.
Cukrowanie jest często doceniane przez myśliwych jako element tradycji i kultury łowieckiej. Dzięki tej umiejętności psy gończe nie tylko pełnią funkcje praktyczne podczas polowania, ale także przyczyniają się do stwarzania specyficznej atmosfery, która wzbogaca doświadczenie łowieckie.
Warto zaznaczyć, że cukrowanie to specyficzna cecha charakterystyczna dla niektórych ras psów gończych, które mają naturalną skłonność do wydawania przyjemnych dla ucha dźwięków podczas pracy łowieckiej. Jednakże, nie wszystkie psy gończe posiadają tę umiejętność w równym stopniu.
W środowisku łowieckim umiejętność cukrowania jest więc ceniona zarówno ze względów praktycznych, jak i kulturowych. Z kolei ocena tego aspektu pracy psów gończych stanowi istotną część oceny ich wartości jako partnera myśliwskiego.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj cukrować w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę C
- czok
zwężenie części wylotowej lufy śrutowej, mającej na celu zwiększenie pokrycia. Produkowane, są lufy o 1/4, 1/2, 3/4 i pełnych czokach; przeważnie prawa lufa ma półczok, lewa pełny (...)
- ciec, ciec, cieknąć
o kurakach: uchodzić pieszo bezszelestnie.
- conductus ferinae
jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego, polegający na obowiązku odwożenia ubitej zwierzyny, poszukiwaniu postrzałków oraz wożeniu namiotów książęcych podczas polowania.
- czaty
sposób polowania polegąjący na czatowaniu w czatowni, na ambonie, na przestryku lub przy norze.
- czernienie luf, czernienie luf, brunirowanie, oksydowanie
wytwarzanie na metalowych częściach broni powłoki ochronnej zabezpieczającej przed rdzą, Polega to na sztucznym wywoływaniu rdzy (przez działanie kwasami, a następnie zaprawianiu olejem i (...)
- chyb, chyb, pióra
długie i sztywne włosy wyrastające na grzbiecie dzika i łosia, które w podnieceniu zwierz stroszy (stawia).
- czernica, czernica (Aythya fuligula L.)
gatunek z rodziny kaczek należący do grążyc, Kaczor (w szacie godowej) czarny z białym brzuchem i lusterkami, na głowie ma zwisający czub z długich, wąskich piórek; kaczka (...)
- ciąg
1) nazwa gwintu w gwintowanej broni myśliwskiej;
2) przelot dzikich kaczek lub gęsi wieczorem na żerowiska i rano na wodę, wykorzystywane przez myśliwych na polowaniu.
- cap
samiec kozicy.