Definicja hasła: czapla siwa
- czapla siwa, czapla siwa (Ardca cincrea L.)
ptak z rodziny czapli o długiej szyi, którą charakterystycznie wygina w locie. Wierzch ciała popielaty, spód biały, lotki dłoni czarne. Długość 90 cm, rozpiętość skrzydeł 160-170 cm. W Polsce występuje na otwartych wodach całego kraju. Na zimę odlatuje. Gnieździ się w kępach drzew w okresie marzec-kwiecień. Składa 3-5 niebieskawozielonych jaj, które wysiaduje przez 25-26 dni. Młode są gniazdownikami i samodzielność uzyskują po 8-9 tygodniach. Czapla siwa jest gatunkiem łownym (na terenie czaplińców podlega całorocznej ochronie).
Czapla siwa (Ardea cinerea) to duża, drapieżna ptak z rodziny czapli, charakteryzująca się długą szyją i charakterystycznymi wygibasami w locie. Jej wierzch ciała jest popielaty, spód biały, a lotki dłoni czarne. Dorosłe osobniki osiągają około 90 cm długości oraz rozpiętość skrzydeł wynoszącą 160-170 cm. W Polsce występuje na otwartych wodach i jest gatunkiem wędrownym, odlatującym na zimę do cieplejszych krajów. Gniazduje w kępach drzew od marca do kwietnia, składając 3-5 niebieskawozielonych jaj, które wysiaduje przez 25-26 dni. Młode są gniazdownikami i uzyskują samodzielność po około 8-9 tygodniach.
Czapla siwa preferuje tereny z dostępem do wód, gdzie poluje głównie na ryby, ale także inne małe zwierzęta wodne. Jej umiejętności lotnicze pozwalają na precyzyjne ataki na ofiary. Jest ptakiem stadnym i tworzy duże grupy podczas polowań. Zasięg terytorialny tego gatunku obejmuje obszary Europy, Azji i Afryki.
Gatunek ten odgrywa istotną rolę ekologiczną regulując populację drobnych zwierząt wodnych oraz chroniąc przed ich nadmierną eksploatacją. Czapla siwa jest również ważnym elementem dla rekreacji łowieckiej; jednakże ze względu na ochronę gatunkową jest objęta całoroczną ochroną na terenie czaplińców.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj czapla siwa w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę C
- Conseil International de la Chasse
międzynarodowa organizacja łowiecka z siedzibą w Paryżu.
- chrapanie
charakterystyczny glos wydawany przez słonkę w czasie lotu tokowego (ciągu).
- czok
zwężenie części wylotowej lufy śrutowej, mającej na celu zwiększenie pokrycia. Produkowane, są lufy o 1/4, 1/2, 3/4 i pełnych czokach; przeważnie prawa lufa ma półczok, lewa pełny (...)
- ćwik
doświadczony, wyćwiczony ptak łowczy.
- czuszykanie
jeden z głosów wydawanych przez koguta cietrzewia podczas tokowania.
- choroba motylicza, choroba motylicza, motylica
choroba wywoływana przez przywry. Najczęstsza, to motylica wątrobowa (fasciola hepatica). Posiada bardzo skomplikowany cykl rozwojowy z błotniarką moczarową jako żywicielem pośrednim. (...)
- cyraneczka, cyraneczka (Anas crecca L.)
najmniejsza z krajowych kaczek należąca do kaczek właściwych (pływających). Kaczor cyraneczki (w szacie godowej) pięknie ubarwiony z zielonogranatowym lusterkiem, kaczka szarobrązowa. (...)
- cukrować
o psach gończych: podczas gonienia wydawać głos przyjemny dla ucha myśliwego.
- Centralny Związek Polskich Stowarzyszeń Łowieckich
pierwsza ogólnokrajowa organizacja łowiectwa polskiego powstała 9 lipca 1923 r. w Warszawie. Na zjeździe organizacyjnym obecne były: Galicyjskie Towarzystwo Łowieckie, Polskie Towarzystwo (...)
- czarna stopa
teren pozbawiony pokrywy śnieżnej: polowanie na czarnej stopie odbywa się na obszarze, gdzie brak śniegu.