Definicja hasła: czapla siwa
- czapla siwa, czapla siwa (Ardca cincrea L.)
ptak z rodziny czapli o długiej szyi, którą charakterystycznie wygina w locie. Wierzch ciała popielaty, spód biały, lotki dłoni czarne. Długość 90 cm, rozpiętość skrzydeł 160-170 cm. W Polsce występuje na otwartych wodach całego kraju. Na zimę odlatuje. Gnieździ się w kępach drzew w okresie marzec-kwiecień. Składa 3-5 niebieskawozielonych jaj, które wysiaduje przez 25-26 dni. Młode są gniazdownikami i samodzielność uzyskują po 8-9 tygodniach. Czapla siwa jest gatunkiem łownym (na terenie czaplińców podlega całorocznej ochronie).
Czapla siwa (Ardea cinerea) to duża, drapieżna ptak z rodziny czapli, charakteryzująca się długą szyją i charakterystycznymi wygibasami w locie. Jej wierzch ciała jest popielaty, spód biały, a lotki dłoni czarne. Dorosłe osobniki osiągają około 90 cm długości oraz rozpiętość skrzydeł wynoszącą 160-170 cm. W Polsce występuje na otwartych wodach i jest gatunkiem wędrownym, odlatującym na zimę do cieplejszych krajów. Gniazduje w kępach drzew od marca do kwietnia, składając 3-5 niebieskawozielonych jaj, które wysiaduje przez 25-26 dni. Młode są gniazdownikami i uzyskują samodzielność po około 8-9 tygodniach.
Czapla siwa preferuje tereny z dostępem do wód, gdzie poluje głównie na ryby, ale także inne małe zwierzęta wodne. Jej umiejętności lotnicze pozwalają na precyzyjne ataki na ofiary. Jest ptakiem stadnym i tworzy duże grupy podczas polowań. Zasięg terytorialny tego gatunku obejmuje obszary Europy, Azji i Afryki.
Gatunek ten odgrywa istotną rolę ekologiczną regulując populację drobnych zwierząt wodnych oraz chroniąc przed ich nadmierną eksploatacją. Czapla siwa jest również ważnym elementem dla rekreacji łowieckiej; jednakże ze względu na ochronę gatunkową jest objęta całoroczną ochroną na terenie czaplińców.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj czapla siwa w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę C
- cwał
sposób szybkiego poruszania się zwierzyny płowej.
- conductus, conductus, przewód łowiecki
jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego, polegający na dostarczaniu i utrzymywaniu podwód dla księcia, jego strzelców i dworu podczas polowania.
- czarnuch
gwarowe określenie dzika.
- cieki, cieki, zgrzebła
nogi ptaków z rzędu kuraków.
- ćwik
doświadczony, wyćwiczony ptak łowczy.
- chatka
gniazdo piżmaka zbudowane wśród trzcin i szuwarów z twarde] roślinności wodnej.
- czysty ptak
dzielny, doświadczony, dobrze ułożony ptak łowczy.
- ciężary łowieckie
w dawnej Polsce świadczenia ponoszone przez ogół ludności na rzecz księcia w związku z posiadaniem przez niego monopolu łowieckiego (regale łowieckie). Część tych świadczeń płacono w (...)
- ciota
stara łania.
- chwatny
inaczej bierny.