Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: czysty ptak

czysty ptak

dzielny, doświadczony, dobrze ułożony ptak łowczy.

Czysty ptak to doświadczony i dobrze ułożony ptak łowczy, charakteryzujący się wysoką samodzielnością w wykonywaniu zadań łowieckich. Jest to termin stosowany przede wszystkim w odniesieniu do psów myśliwskich, które wykazują umiejętność samodzielnej pracy bez nadzoru czy instrukcji swojego właściciela. Czyste ptaki są powszechnie bardzo dobrze wyszkolone, posiadające duże doświadczenie w polowaniu oraz zdolne do skutecznego polowania na różne rodzaje zwierząt. Charakteryzują się także silnymi i zwinymi umiejętnościami fizycznymi, co sprawia, że są skuteczne w dzikiej przyrodzie. Ponadto, cechuje je wysoka inteligencja oraz elastyczność dostosowania do zmiennych sytuacji.

Czyste ptaki są również znane z ich odporności na warunki pogodowe, co pozwala im na pracę nawet w trudnych warunkach atmosferycznych. Ich lojalność wobec właściciela jest również godna uwagi – potrafią pracować z nimi przez długi czas i są bardzo odpowiada otoczeniu ludzkiemu. Ze względu na ich umiejętności i optymalne potrzeby opieki, czyste ptaki często uważane są za jedne z najlepszych psów myśliwskich. Ich skuteczność w polowaniu jest równie imponująca jak innych ras psów myśliwskich, a jednocześnie wymagają one mniejszej opieki ze strony człowieka.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj czysty ptak w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę C

zobacz pełną listę haseł

ciągnąć

1) o ptakach wędrownych lecących wiosną na północ a w jesieni na południe;
2) o słonkach w czasie lotu tokowego.

ćwik

doświadczony, wyćwiczony ptak łowczy.

cukrować

o psach gończych: podczas gonienia wydawać głos przyjemny dla ucha myśliwego.

cocer spaniel

rasa psa myśliwskiego, płochacza. Używany jest głównie do polowań na bażanty i ptactwo wodne; bardzo dobry aporter. Może być też ułożony jako pies wielostronny. Coocker spaniel. jest (...)

czaty

sposób polowania polegąjący na czatowaniu w czatowni, na ambonie, na przestryku lub przy norze.

conductus ferinae

jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego, polegający na obowiązku odwożenia ubitej zwierzyny, poszukiwaniu postrzałków oraz wożeniu namiotów książęcych podczas polowania.

czternastak

jeleń byk noszący poroże posiadające po siedem odnóg na każdej tyce (czternastal regularny) lub na jednej z tyk (czternastak nieregularny).

chatka

gniazdo piżmaka zbudowane wśród trzcin i szuwarów z twarde] roślinności wodnej.

comber

część lędźwiowa grzbietu dziczyzny, np. samy, dzika, zająca.

czapla siwa, czapla siwa (Ardca cincrea L.)

ptak z rodziny czapli o długiej szyi, którą charakterystycznie wygina w locie. Wierzch ciała popielaty, spód biały, lotki dłoni czarne. Długość 90 cm, rozpiętość skrzydeł 160-170 cm. (...)