Definicja hasła: czapliniec
- czapliniec
miejsce licznego gniazdowania czapli. W czaplińcu czaple siwe podlegają całkowitej ochronie.
Czapliniec to specjalnie wyznaczone miejsce, które służy czaplom siwym do gniazdowania i wychowywania potomstwa. Jest to niezwykle istotne środowisko dla tych ptaków, które preferują pobliże wody ze względu na swoje polowanie na ryby i inne małe zwierzęta. Czapliniec musi spełniać konkretne warunki, aby zapewnić czapli siwej bezpieczeństwo oraz odpowiednie warunki do rozmnażania. Musi być odpowiednio duży, aby pomieścić wszystkie ptaki i ich potomstwo, a także musi zapewniać ochronę przed drapieżnikami i innymi zagrożeniami zewnętrznymi.
W czaplincu czaple siwe podlegają całkowitej ochronie, co oznacza, że żaden człowiek nie może ich polować ani naruszać ich gniazd bez wymaganego zezwolenia. Ta szczególna ochrona ma na celu zapewnienie czaplom siwym bezpiecznego środowiska do życia oraz umożliwienie im rozmnażania się bez zakłóceń ze strony ludzi. Dzięki temu odgrywają istotną rolę w ekosystemie, przyczyniając się do zachowania równowagi populacji ryb i innych drobnych zwierząt wodnych.
Czapliniec jest jednym z przykładów konkretnego działania mającego na celu zachowanie bioróżnorodności oraz chronienie zagrożonych gatunków ptaków. Jego istnienie stanowi ważny krok w kierunku ochrony dzikiej przyrody oraz utrzymania naturalnego środowiska życia dla licznie występujących tam ptaków.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj czapliniec w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę C
- celownik
zestaw służący do celowania. Celownik może być otwarty lub optyczny; otwarty składa się: na lufie broni kulowej z muszki i szczerbinki, na lufie broni śrutowej tylko z muszki (przy (...)
- ciąg
1) nazwa gwintu w gwintowanej broni myśliwskiej;
2) przelot dzikich kaczek lub gęsi wieczorem na żerowiska i rano na wodę, wykorzystywane przez myśliwych na polowaniu.
- ciota
stara łania.
- combrownik
lekceważące określenie myśliwego, polującego wyłącznie w celu zdobycia dziczyzny.
- conductus ferinae
jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego, polegający na obowiązku odwożenia ubitej zwierzyny, poszukiwaniu postrzałków oraz wożeniu namiotów książęcych podczas polowania.
- czysty strzał
strzał kładący Zwierzynę w ogniu.
- caniductores, caniductores, psiarze
służebnicy książęcy, którzy wodzili psy myśliwskie.
- cherlawy
wynędzniały zwierz nie nadający się do hodowli.
- choroba motylicza, choroba motylicza, motylica
choroba wywoływana przez przywry. Najczęstsza, to motylica wątrobowa (fasciola hepatica). Posiada bardzo skomplikowany cykl rozwojowy z błotniarką moczarową jako żywicielem pośrednim. (...)