Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: czas łojny

czas łojny

okres przed rują, gdy samce wykazują najlepszą kondycję fizyczną.

Czas łojny jest okresem w roku, który występuje u dzikich zwierząt, zwłaszcza u dzikich gatunków z rodziny lisowatych. Jest to okres przed rują, gdy samce wykazują najlepszą kondycję fizyczną. W tym czasie samce są bardziej aktywne i agresywne niż zwykle, a także bardziej skłonne do walki o terytorium i partnerki. Zazwyczaj czas łojny trwa od marca do maja, ale może się różnić w zależności od gatunku.

W czasie łojny samce szukają pożywienia i budują swoje terytoria, aby mieć większe szanse na zdobycie partnerki. Jednocześnie stają się bardziej skłonne do rywalizacji o terytorium i roszczenia samic. Ważnym elementem tego okresu jest również werbowanie partnerki poprzez wydawanie charakterystycznych odgłosów i demonstrację siły w walce z innymi samcami.

Czas łojny jest kluczowy dla dzikich zwierząt, ponieważ determinuje sukces rozrodu oraz przetrwanie gatunku. Warto również zauważyć, że samce szybko tracą energię w tym okresie, więc po jego zakończeniu potrzebują czasu na regenerację przed ewentualnymi dalszymi starciami o terytorium i partnerki.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj czas łojny w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę C

zobacz pełną listę haseł

cieciorka

kura cietrzewia.

ciekanie się

inaczej cieczka.

ciąg

1) nazwa gwintu w gwintowanej broni myśliwskiej;
2) przelot dzikich kaczek lub gęsi wieczorem na żerowiska i rano na wodę, wykorzystywane przez myśliwych na polowaniu.

czapeczka

kaptur ptaka łowczego.

chyb, chyb, pióra

długie i sztywne włosy wyrastające na grzbiecie dzika i łosia, które w podnieceniu zwierz stroszy (stawia).

cięty pies, cięty pies, ostry

cecha psa myśliwskiego: zajadły w stosunku do drapieżników.

ciecieruk

gwarowe, młody cietrzew kogut.

celowanie

zgrywanie w jedną linię oka, celownika i celu.

ciec, ciec, cieknąć

o kurakach: uchodzić pieszo bezszelestnie.

conductus ferinae

jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego, polegający na obowiązku odwożenia ubitej zwierzyny, poszukiwaniu postrzałków oraz wożeniu namiotów książęcych podczas polowania.