Definicja hasła: derkanie
- derkanie
głos wydawany przez derkacza.
Derkanie to charakterystyczny dźwięk wydawany przez derkacza, czyli specjalnie szkolone zwierzę łowne, wykorzystywane do polowań. Jest to głos podobny do śpiewu ptaka, który jest wytwarzany w celu przyciągnięcia innych zwierząt łownych. Derkanie może przybierać różne formy, zarówno pod względem tonacji, jak i długości dźwięku. Może to być ciągły długi dźwięk lub krótkie, powtarzające się dźwięki, zależne od sytuacji i celu wydawania.
Derkacze są specjalnie trenowane, aby nauczyć się różnych tonów i długości derkania oraz wydawać je w odpowiednich momentach podczas polowań lub treningów myśliwych. Derkanie odgrywa istotną rolę w procesie polowania, ponieważ dzięki niemu derkacz przyciąga inne zwierzęta łowne, zwiększając szanse na udany połów. W ten sposób staje się ważnym narzędziem myśliwego podczas polowania.
Derkanie może być również stosowane w różnych kontekstach, takich jak odstraszanie lub znakowanie terytorium. Jest to praktyka mająca swoje korzenie w tradycji łowieckiej i szeroko stosowana przez myśliwych. Znajomość derkania oraz umiejętność posługiwania się nim stanowi istotną część technik łowieckich i treningu derkaczy.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj derkanie w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę D
- dyndować
o wilku, lisie, borsuku i jenocie: biec truchtem.
- dodniówka
poranne polowanie.
- drapieżne ptaki, drapieżne ptaki (Falconiformes)
rząd ptaków obejmujący około 270 gatunków (w Polsce 34), o dziobie krótkim, hakowato zagiętym i palcach zaopatrzonych w szpony, np. orły, jastrzębie, sokoły. Żywią się pokarmem (...)
- dziwocza
dawna sieć myśliwska.
- danielarz
myśliwy zamiłowany w polowaniach na daniele.
- darniak
kozioł sarny o wybitnie słabych parostkach i małej tuszy.
- dymorfizm sezonowy
zróżnicowanie szaty zewnętrznej osobnika w różnych porach roku, np. sama w okresie wiosenno-letnim ma suknię rdzawobrązową, a w zimie popielatoszarą.
- darz bór
pozdrowienie łowieckie, życzenie powodzenia na polowaniu.
- dryling
zob. trójlufka
- dwudwudziestak
jeleń byk noszący wieniec mający po jedenaście odnóg na każdej - tyce (regularny) lub na jednej z tyk (nieregularny).