Definicja hasła: gęś białoczelna, białoczółka
- gęś białoczelna, białoczółka, gęś białoczelna, białoczółka (Anser albifrons Scop)
gęś mniejsza od gęgawy, długość ciała 66-75 cm, rozpiętość skrzydeł 115 cm, ciężar w granicach 2-3 kg. Na czole posiada charakterystyczną białą plamę, otaczającą nasadową część dzioba i zachodzącą między oczy. Ptak łowny.
Gęś białoczelna, zwana również białoczółką, to gatunek ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych. Jest mniejsza od gęgawy, osiągając długość ciała 66-75 cm i rozpiętość skrzydeł 115 cm, przy ciężarze w granicach 2-3 kg. Charakterystyczną cechą gęsi białoczelnego jest biała plama na czole otaczająca nasadową część dzioba i zachodząca między oczy. Ubarwienie upierzenia jest szarobrunatne, a samiec na grzbiecie i skrzydłach posiada ciemne plamy.
Jest to ptak łowny żywiący się głównie owadami, ich larwami oraz małymi rybami. Gnieździ się nad brzegami jezior i rzek, a także w mokradłach i łąkach, gdzie tworzy liczne stada sięgające nawet kilkuset osobników. Gatunek ten jest szeroko rozpowszechniony w Europie, Azji i Ameryce Północnej.
Ze względu na stan populacji oraz ekologię gniazdowania, gęś białoczelna została objęta ochroną gatunkową. Dodatkowo należy do grupy ptaków chronionych przez Konwencję Ramsarską.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj gęś białoczelna, białoczółka w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę G
- glokanie
inaczej korkowanie.
- gągoł, gągoł (Bucephala clangula L.)
kaczka z rzędu blaszkodziobych należąca do grążyc. W Polsce gnieździ się nielicznie na północy kraju. Kaczor w upierzeniu godowym ma głowę i górną część szyi czarną z (...)
- gonić się
o sukach psów i lisów: być w stanie gotowości do zapłodnienia.
- gończarz
myśliwy polujący z psami gończymi.
- gończy
pies myśliwski służący do wypędzania zwierzyny z miotu, który podczas pracy głosi gonioną zwierzynę.
- Galicyjskie Towarzystwo Łowieckie
założone w 1876 r. przez Włodzimierza Dzieduszyckiego, obejmowało swym zasięgiem całą Małopolskę. Uważane jest za pierwowzór PZŁ. Towarzystwo to wydawało pierwsze polskie czasopismo (...)
- gniazdownik
(zwykle w liczbie mnogiej) 1) ptak, który po wylęgu pozostaje w gnieździe, ponieważ wymaga opieki i karmienia. Dopiero po pewnym czasie osiąga samodzielność i opuszcza gniazdo;
2) w (...)
- gołębiarka
broń śrutowa przeznaczona do strzelania sportowego (przeważnie kaliber 12mm). Dawniej na zawodach strzelano do wypuszczonych z budek gołębi i stąd pochodzi nazwa tej broni. Szyna gołębiarki (...)
- gniazdowisko
miejsce, gdzie ptaki co roku gromadnie zakładają gniazda.
- gołębiowate, gołębiowate (Columbiformes)
rząd ptaków obejmujący liczne gatunki. W Polsce występują: gołąb grzywacz, turkawka, gołąb siniak i synogarlica turecka (synantrop - przywędrowała do Polski w 1949 r.). Ptakiem łownym (...)