Definicja hasła: gęś białoczelna, białoczółka
- gęś białoczelna, białoczółka, gęś białoczelna, białoczółka (Anser albifrons Scop)
- gęś mniejsza od gęgawy, długość ciała 66-75 cm, rozpiętość skrzydeł 115 cm, ciężar w granicach 2-3 kg. Na czole posiada charakterystyczną białą plamę, otaczającą nasadową część dzioba i zachodzącą między oczy. Ptak łowny. 
Gęś białoczelna, zwana również białoczółką, to gatunek ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych. Jest mniejsza od gęgawy, osiągając długość ciała 66-75 cm i rozpiętość skrzydeł 115 cm, przy ciężarze w granicach 2-3 kg. Charakterystyczną cechą gęsi białoczelnego jest biała plama na czole otaczająca nasadową część dzioba i zachodząca między oczy. Ubarwienie upierzenia jest szarobrunatne, a samiec na grzbiecie i skrzydłach posiada ciemne plamy.
Jest to ptak łowny żywiący się głównie owadami, ich larwami oraz małymi rybami. Gnieździ się nad brzegami jezior i rzek, a także w mokradłach i łąkach, gdzie tworzy liczne stada sięgające nawet kilkuset osobników. Gatunek ten jest szeroko rozpowszechniony w Europie, Azji i Ameryce Północnej.
Ze względu na stan populacji oraz ekologię gniazdowania, gęś białoczelna została objęta ochroną gatunkową. Dodatkowo należy do grupy ptaków chronionych przez Konwencję Ramsarską.
		Potrzebujesz dokładniejszych informacji? 
		 szukaj gęś białoczelna, białoczółka w wyszukiwarce Google
 szukaj gęś białoczelna, białoczółka w wyszukiwarce Google
	
Inne hasła na literę G
- gomóła
- jeleń byk po zrzuceniu wieńca. 
- gołębiarka
- broń śrutowa przeznaczona do strzelania sportowego (przeważnie kaliber 12mm). Dawniej na zawodach strzelano do wypuszczonych z budek gołębi i stąd pochodzi nazwa tej broni. Szyna gołębiarki (...) 
- gordon seter
- pies myśliwski, zwany inaczej selerem szkockim, maści czarnej podpalanej. Najbardziej odporny ze wszystkich seterów na trudy polowania. Posiada zdolność pracy zarówno górnym jak i dolnym (...) 
- gody
- okres godowy u zwierzyny, np. rykowisko u jeleni, cieczka lisów czy tokowisko cietrzewi. 
- grzywacz
- inaczej gołąb grzywacz. 
- glokanie
- inaczej korkowanie. 
- guldynka
- staropolska myśliwska strzelba gwintowana, wyrabiana w XVII i XVIII w. Pierwsze g. miały zamki kołowe, późniejsze skałkowe. 
- grążyce
- grupa kaczek nurkujących. Mają one krępą budowę ciała, ogon osadzony niemal poziomo, krótkie skrzydła, głowa duża na dość krótkiej szyi, na tylnym palcu nóg dobrze rozwinięty płatek (...) 
- gońka
- sarna koza grzejąca się poza okresem rui. 
- gołąb grzywacz, gołąb grzywacz (Columba palumbus L.)
- ptak z rzędu gołębiowatych, największy z polskich dzikich gołębi. Upierzenie szaroniebieskie, na skrzydłach białe pręgi; u osobników dorosłych biała pręga po bokach szyi. Długość (...)