Definicja hasła: gęś białoczelna, białoczółka
- gęś białoczelna, białoczółka, gęś białoczelna, białoczółka (Anser albifrons Scop)
gęś mniejsza od gęgawy, długość ciała 66-75 cm, rozpiętość skrzydeł 115 cm, ciężar w granicach 2-3 kg. Na czole posiada charakterystyczną białą plamę, otaczającą nasadową część dzioba i zachodzącą między oczy. Ptak łowny.
Gęś białoczelna, zwana również białoczółką, to gatunek ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych. Jest mniejsza od gęgawy, osiągając długość ciała 66-75 cm i rozpiętość skrzydeł 115 cm, przy ciężarze w granicach 2-3 kg. Charakterystyczną cechą gęsi białoczelnego jest biała plama na czole otaczająca nasadową część dzioba i zachodząca między oczy. Ubarwienie upierzenia jest szarobrunatne, a samiec na grzbiecie i skrzydłach posiada ciemne plamy.
Jest to ptak łowny żywiący się głównie owadami, ich larwami oraz małymi rybami. Gnieździ się nad brzegami jezior i rzek, a także w mokradłach i łąkach, gdzie tworzy liczne stada sięgające nawet kilkuset osobników. Gatunek ten jest szeroko rozpowszechniony w Europie, Azji i Ameryce Północnej.
Ze względu na stan populacji oraz ekologię gniazdowania, gęś białoczelna została objęta ochroną gatunkową. Dodatkowo należy do grupy ptaków chronionych przez Konwencję Ramsarską.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj gęś białoczelna, białoczółka w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę G
- gończy
pies myśliwski służący do wypędzania zwierzyny z miotu, który podczas pracy głosi gonioną zwierzynę.
- grzęzy
wymiona samic zwierzyny płowej.
- gołębiarka
broń śrutowa przeznaczona do strzelania sportowego (przeważnie kaliber 12mm). Dawniej na zawodach strzelano do wypuszczonych z budek gołębi i stąd pochodzi nazwa tej broni. Szyna gołębiarki (...)
- grot
1) ostre zakończenie oszczepu;
2) zakończenie iglicy;
3) odnoga kończąca tykę w parostkach kozła;
4) ostre zakończenie odnogi w wieńcu jelenia;
5) zakończenie (...)
- gawra, gawra, budowisko
miejsce, w którym niedźwiedź przesypia zimę i gdzie przychodzą na świat młode.
- glokanie
inaczej korkowanie.
- glot
staropolska nazwa śrutu.
- grzebiące
inaczej kumki.