Definicja hasła: gęś białoczelna, białoczółka
- gęś białoczelna, białoczółka, gęś białoczelna, białoczółka (Anser albifrons Scop)
gęś mniejsza od gęgawy, długość ciała 66-75 cm, rozpiętość skrzydeł 115 cm, ciężar w granicach 2-3 kg. Na czole posiada charakterystyczną białą plamę, otaczającą nasadową część dzioba i zachodzącą między oczy. Ptak łowny.
Gęś białoczelna, zwana również białoczółką, to gatunek ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych. Jest mniejsza od gęgawy, osiągając długość ciała 66-75 cm i rozpiętość skrzydeł 115 cm, przy ciężarze w granicach 2-3 kg. Charakterystyczną cechą gęsi białoczelnego jest biała plama na czole otaczająca nasadową część dzioba i zachodząca między oczy. Ubarwienie upierzenia jest szarobrunatne, a samiec na grzbiecie i skrzydłach posiada ciemne plamy.
Jest to ptak łowny żywiący się głównie owadami, ich larwami oraz małymi rybami. Gnieździ się nad brzegami jezior i rzek, a także w mokradłach i łąkach, gdzie tworzy liczne stada sięgające nawet kilkuset osobników. Gatunek ten jest szeroko rozpowszechniony w Europie, Azji i Ameryce Północnej.
Ze względu na stan populacji oraz ekologię gniazdowania, gęś białoczelna została objęta ochroną gatunkową. Dodatkowo należy do grupy ptaków chronionych przez Konwencję Ramsarską.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj gęś białoczelna, białoczółka w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę G
- gończy
pies myśliwski służący do wypędzania zwierzyny z miotu, który podczas pracy głosi gonioną zwierzynę.
- gniazdo
miejsce lęgowe wszystkich ptaków oraz niektórych ssaków, np. wilka czy lisa.
- grankulka
dawna nazwa kuli do strzelby śrutowej. Grandkulka była większa od lojtki, a mniejsza od normalnej kuli. Nazwa pochodzi od jej graniastego kształtu. Nabój zawierał kilka sztuk grandkulki.
- grzywacz
inaczej gołąb grzywacz.
- gaik
dawniej miejsce, w którym ptasznik rozstawiał swoje sieci.
- gomółka
samiec okresowo nie posiadający poroża
- gomóła
jeleń byk po zrzuceniu wieńca.
- gracz
głuszec grający swą pieśń, tokujący.
- gwint
spiralne nacięcie powierzchni przewodu lufy w broni kulowej, mające na celu nadanie pociskowi ruchu obrotowego wokół jego osi.
- gęba
pysk żubra, muflona, kozicy i zwierzyny płowej.