Definicja hasła: gęś gęgawa
- gęś gęgawa, gęś gęgawa (Anser anser L.)
największa z gęsi występujących w Polsce. Długość ciała 85-90 cm, rozpiętość skrzydeł około 170 cm, ciężar 2,3-3,5 kg. Przedstawiciele obu płci posiadają podobne szaropopiełate upierzenie, obficie podbite puchem. Dziób cielistoczerwony lub żółtopomarańczowy zakończony białym paznokciem. Wiosła różowawe. Samica znosi w końcu marca lub w kwietniu 5-8 jaj, które wysiaduje przez 28-29 dni. Pisklęta są zagniazdownikami. Ptak łowny.
Gęś gęgawa (Anser anser) - gatunek ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae), największa z gęsi występujących w Polsce. Charakteryzuje się długością ciała wynoszącą od 85 do 90 cm, rozpiętością skrzydeł około 170 cm oraz wagą oscylującą między 2,3 a 3,5 kg. Osobniki obu płci posiadają podobne szaropopielate upierzenie, obficie podbite puchem. Dziób gęsi gęgawy jest cielistoczerwony lub żółtopomarańczowy, zakończony białym paznokciem, a ich wiosła są różowawe.
Samica gęsi gęgawy znosi jaja zwykle pod koniec marca lub w kwietniu - składane jest wtedy od 5 do 8 jaj. Inkubacja trwa około 28-29 dni, a pisklęta są uznawane za zagniazdowniki. Gatunek ten jest również ptakiem łownym.
Gęś gęgawa to istotny element rodzimej fauny polskiej, a jej obecność wpływa na różnorodność ekosystemów wodnych. Ptaki te odgrywają istotną rolę ekologiczną poprzez kontrolowanie populacji roślinożerców oraz poprzez rozprzestrzenianie nasion roślin w swoim środowisku naturalnym. Współcześnie podejmowane są liczne działania ochronne mające na celu zachowanie populacji tego gatunku ptaka.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj gęś gęgawa w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę G
- gruba
o szczennej waderze lub liszce: nosząca płód.
- gody
okres godowy u zwierzyny, np. rykowisko u jeleni, cieczka lisów czy tokowisko cietrzewi.
- górować
o broni myśliwskiej, która mimo prawidłowego celowania bije powyżej celu.
- gryfon francuski
mało popularna w Polsce rasa wyżłów. Sierść gryfona francuskiego charakterystycznie powykręcana i stercząca zabezpiecza go doskonale podczas pracy w szuwarach.
- grajcarkowaty
o porożu kozła w kształcie podobnym do korkociągu (zob. mylkusy).
- gubić
1) o myśliwym: nie znaleźć strzelonej zwierzyny;
2) o psie: zgubić trop lub wiatr.
- guldynka
staropolska myśliwska strzelba gwintowana, wyrabiana w XVII i XVIII w. Pierwsze g. miały zamki kołowe, późniejsze skałkowe.
- gordon seter
pies myśliwski, zwany inaczej selerem szkockim, maści czarnej podpalanej. Najbardziej odporny ze wszystkich seterów na trudy polowania. Posiada zdolność pracy zarówno górnym jak i dolnym (...)
- Galicyjskie Towarzystwo Łowieckie
założone w 1876 r. przez Włodzimierza Dzieduszyckiego, obejmowało swym zasięgiem całą Małopolskę. Uważane jest za pierwowzór PZŁ. Towarzystwo to wydawało pierwsze polskie czasopismo (...)
- gęś gęgawa, gęś gęgawa (Anser anser L.)
największa z gęsi występujących w Polsce. Długość ciała 85-90 cm, rozpiętość skrzydeł około 170 cm, ciężar 2,3-3,5 kg. Przedstawiciele obu płci posiadają podobne szaropopiełate (...)