Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: gęś gęgawa

gęś gęgawa, gęś gęgawa (Anser anser L.)

największa z gęsi występujących w Polsce. Długość ciała 85-90 cm, rozpiętość skrzydeł około 170 cm, ciężar 2,3-3,5 kg. Przedstawiciele obu płci posiadają podobne szaropopiełate upierzenie, obficie podbite puchem. Dziób cielistoczerwony lub żółtopomarańczowy zakończony białym paznokciem. Wiosła różowawe. Samica znosi w końcu marca lub w kwietniu 5-8 jaj, które wysiaduje przez 28-29 dni. Pisklęta są zagniazdownikami. Ptak łowny.

Gęś gęgawa (Anser anser) - gatunek ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae), największa z gęsi występujących w Polsce. Charakteryzuje się długością ciała wynoszącą od 85 do 90 cm, rozpiętością skrzydeł około 170 cm oraz wagą oscylującą między 2,3 a 3,5 kg. Osobniki obu płci posiadają podobne szaropopielate upierzenie, obficie podbite puchem. Dziób gęsi gęgawy jest cielistoczerwony lub żółtopomarańczowy, zakończony białym paznokciem, a ich wiosła są różowawe.

Samica gęsi gęgawy znosi jaja zwykle pod koniec marca lub w kwietniu - składane jest wtedy od 5 do 8 jaj. Inkubacja trwa około 28-29 dni, a pisklęta są uznawane za zagniazdowniki. Gatunek ten jest również ptakiem łownym.

Gęś gęgawa to istotny element rodzimej fauny polskiej, a jej obecność wpływa na różnorodność ekosystemów wodnych. Ptaki te odgrywają istotną rolę ekologiczną poprzez kontrolowanie populacji roślinożerców oraz poprzez rozprzestrzenianie nasion roślin w swoim środowisku naturalnym. Współcześnie podejmowane są liczne działania ochronne mające na celu zachowanie populacji tego gatunku ptaka.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj gęś gęgawa w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę G

zobacz pełną listę haseł

gruba

o szczennej waderze lub liszce: nosząca płód.

gody

okres godowy u zwierzyny, np. rykowisko u jeleni, cieczka lisów czy tokowisko cietrzewi.

górować

o broni myśliwskiej, która mimo prawidłowego celowania bije powyżej celu.

gryfon francuski

mało popularna w Polsce rasa wyżłów. Sierść gryfona francuskiego charakterystycznie powykręcana i stercząca zabezpiecza go doskonale podczas pracy w szuwarach.

grajcarkowaty

o porożu kozła w kształcie podobnym do korkociągu (zob. mylkusy).

gubić

1) o myśliwym: nie znaleźć strzelonej zwierzyny;
2) o psie: zgubić trop lub wiatr.

guldynka

staropolska myśliwska strzelba gwintowana, wyrabiana w XVII i XVIII w. Pierwsze g. miały zamki kołowe, późniejsze skałkowe.

gordon seter

pies myśliwski, zwany inaczej selerem szkockim, maści czarnej podpalanej. Najbardziej odporny ze wszystkich seterów na trudy polowania. Posiada zdolność pracy zarówno górnym jak i dolnym (...)

Galicyjskie Towarzystwo Łowieckie

założone w 1876 r. przez Włodzimierza Dzieduszyckiego, obejmowało swym zasięgiem całą Małopolskę. Uważane jest za pierwowzór PZŁ. Towarzystwo to wydawało pierwsze polskie czasopismo (...)

gęś gęgawa, gęś gęgawa (Anser anser L.)

największa z gęsi występujących w Polsce. Długość ciała 85-90 cm, rozpiętość skrzydeł około 170 cm, ciężar 2,3-3,5 kg. Przedstawiciele obu płci posiadają podobne szaropopiełate (...)