Definicja hasła: gończarz
- gończarz
myśliwy polujący z psami gończymi.
Gończarz to myśliwy specjalizujący się w polowaniu z wykorzystaniem psów gończych. Ta forma polowania jest jedną z najstarszych i wywodzi się z czasów starożytnych. Psy gończe są trenowane do wykrywania i śledzenia tropów dzikich zwierząt oraz wywoływania ich do ucieczki przed myśliwym. Aby z sukcesem uprawiać gończarstwo, myśliwy musi posiadać doskonałą znajomość psów gończych i ich instynktu łowieckiego, umiejętność rozpoznawania różnych rodzajów tropów oraz skuteczną kontrolę nad psami podczas polowania. Forma ta cieszy się dużą popularnością w Europie i Ameryce Północnej, a dla wielu myśliwych stanowi jedno z najbardziej ekscytujących doświadczeń łowieckich, pozwalające zarówno na spełnienie instynktu łowieckiego psów, jak i satysfakcję dla samego myśliwego.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj gończarz w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę G
- gaik
dawniej miejsce, w którym ptasznik rozstawiał swoje sieci.
- gwintówka
staropolska nazwa broni myśliwskiej gwintowanej.
- grzęzy
wymiona samic zwierzyny płowej.
- gały
oczy zająca.
- gałęźnik
młody ptak drapieżny wychodzący już z gniazda i przebywający na sąsiednich gałęziach, lecz nie umiejący jeszcze dobrze latać. Chętnie brany jest na ptaka łowczego.
- grankulka
dawna nazwa kuli do strzelby śrutowej. Grandkulka była większa od lojtki, a mniejsza od normalnej kuli. Nazwa pochodzi od jej graniastego kształtu. Nabój zawierał kilka sztuk grandkulki.
- grzanka
mały kawałek chleba usmażony w odpowiedniej przyprawie, służący jako przynęta na lisa.
- gągoł, gągoł (Bucephala clangula L.)
kaczka z rzędu blaszkodziobych należąca do grążyc. W Polsce gnieździ się nielicznie na północy kraju. Kaczor w upierzeniu godowym ma głowę i górną część szyi czarną z (...)
- gęś białoczelna, białoczółka, gęś białoczelna, białoczółka (Anser albifrons Scop)
gęś mniejsza od gęgawy, długość ciała 66-75 cm, rozpiętość skrzydeł 115 cm, ciężar w granicach 2-3 kg. Na czole posiada charakterystyczną białą plamę, otaczającą nasadową (...)
- glot
staropolska nazwa śrutu.