Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: hierarchia łowiecka

hierarchia łowiecka

ustalona przez tradycję łowiecką klasyfikacja zwierzyny. Według hierarchii łowieckiej układany jest np. pokot. Pierwsze miejsce w hierarhii. zajmuje sierść (łoś, jeleń, daniel, muflon, sarna), potem dzik, następnie kita (wilk, ryś, lis), dalej turzyca (zając, królik), wreszcie pióro (ptactwo łowne).

W hierarchii łowieckiej pierwsze miejsce zajmują gatunki zwierząt ubarwionych w sposób przypominający roślinność, takie jak: łoś, jeleń, daniel, muflon czy sarna. Kolejne rangi zajmują dziki, a następnie drapieżniki jak wilk, ryś czy lis. W dalszych niższych rzędach znajdują się gatunki takie jak zające czy króliki, a na samym dole hierarchii ptactwo łowne.

Hierarchia ta oddaje nie tylko estetyczne i praktyczne preferencje w myślistwie, lecz także ma znaczenie ekologiczne i ochronne. Stanowi ona też wytyczne dotyczące racjonalnego wykorzystania zasobów naturalnych oraz jest elementem kultywowania odpowiedzialnej postawy myśliwych względem środowiska naturalnego. Hierarchia łowiecka stanowi swoistą umowę pomiędzy myśliwymi dotyczącą zachowania równowagi ekologicznej i etycznego podejścia do polowań.

W praktyce hierarchia ta wpływa na regulacje prawne dotyczące sezonów polowań różnych gatunków zwierząt, określa także standardy etyczne w praktykowanej przez myśliwych działalności łowieckiej. Wspiera także działania ochronne zmierzające do utrzymania populacji zagrożonych lub chronionych gatunków zwierząt na odpowiednim poziomie.

Właściwe stosowanie hierarchii łowieckiej ma zatem istotny wpływ zarówno na życie dzikich populacji zwierząt, jak również na kształtowanie postaw społeczeństwa względem ochrony środowiska naturalnego oraz etycznego wykorzystania zasobów przyrody.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj hierarchia łowiecka w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę H

zobacz pełną listę haseł

Holland - Holland

fabryka broni w Londynie produkująca najwyższej klasy dubeltówki. Strzelby tej firmy mają zawsze w prawej lufie 1/4 czoka, w lewej 3/4 czoka.

hejnał żurawi

głos wydawany przez żurawie regularnie wieczorem, i przed świtem.

harap

1) bat z krótkim uchwytem i długim rzemieniem używany przy polowaniach par force;
2) zawołanie nakazujące psom gończym oddanie uszczwanej zwierzyny.

huczka, huczka, lochanie

okres godowy u dzików; zaczyna się pod koniec listopada i trwa ok. 6 tygodni.

heć! heć!

okrzyk nakazujący chartom gonienie zająca lub lisa.

hodowla zwierzyny

całość zabiegów przeprowadzanych w łowisku, zmierzających do przystosowania zasobów zwierzyny do możliwości środowiska, w celu optymalnego zaspokojenia potrzeb łowiectwa i gospodarki (...)

hukać

o naganiaczach: głośno zachowywać się w miocie.

harapowy

zwierz uszczuty przez charty.

hardy

o ptakach zrywających się przed myśliwym poza zasięgiem strzału.

halizna

powierzchnia leśna pozbawiona drzew, leżąca dłuższy czas odłogiem.