Definicja hasła: kłapać
- kłapać
o dziku: głośno ocierać szable o fajki.
Kłapać - termin używany w kontekście polowania na dziki, oznacza głośne ocieranie szabel o fajki. Jest to sposób na wywołanie charakterystycznego dźwięku, który ma za zadanie przestraszyć dziki i skłonić je do ucieczki lub zmiany kierunku ruchu. Kłapanie jest stosowane przez myszolowców podczas polowania z myszkami oraz w innych sytuacjach, gdy potrzebne jest odstraszanie dzikich zwierząt.
Wykonując tę czynność, myśliwi starają się oddać jak najgłośniejszy dźwięk poprzez szybkie i rytmiczne ocieranie metalowych przedmiotów – szabel o fajki. Dzięki temu powstaje odgłos przypominający dźwięk walki, co może wprawić dziki w niepokój i zniechęcić je do zbliżania się do danego obszaru. Kłapanie jest przykładem tradycyjnej metody stosowanej w polowaniach łowieckich, mającej na celu odstraszenie zdziczałych zwierząt leśnych.
Współcześnie kłapanie może być wykonywane z użyciem specjalnie zaprojektowanych urządzeń lub sprzętu, które pozwalają osiągnąć maksymalną głośność i realizm dźwięku. Jest to element kultury łowieckiej związany ze starożytnymi technikami polowań oraz tradycyjnymi metodami odstraszania dzikich zwierząt w lesie. Jednakże należy pamiętać o przestrzeganiu przepisów dotyczących polowań oraz ochrony środowiska naturalnego podczas stosowania tej techniki.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj kłapać w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę K
- kluczka
odskok zwierza w bok podczas ucieczki.
- kula
gwarowe, pocisk do broni myśliwskiej służący do polowania na grubą zwierzynę. Dawniej ołowiany, okrągły do broni odprzodowej; obecnie cylindryczny z płaszczem pełnym lub półpłaszczem (...)
- kołnierz
długie kędzierzawe piórka wokół szyi, wyrastające kogutom batalionów w okresie godowym. Cechuje je ogromna zmienność barwy i rysunku.
- kopnięcie
uderzenie kolby broni myśliwskiej w ramię podczas strzału
- koziołek aportowy
drewniany wałek cieńszy w środku, służący do nauki prawidłowego aportowania młodych psów myśliwskich.
- kobuz, kobuz (Falko subbuteo L.)
ptak z rodziny sokołów, gnieżdżący się w lasach i zagajnikach, objęty ochroną -|- dawniej ceniony w sokolnictwie.
- kusza myśliwska
ręczna broń miotająca, strzeląjąca bełtami. Składa się z masywnego łuku wykonanego zazwyczaj z rogu lub stali, rzadziej z drewna, przymocowanego poprzecznie do łoża z kolbą, (...)
- konserwacja broni
jedna z najważniejszych czynności gwarantująca długie i sprawne działanie broni. Po wyczyszczeniu broni, lufy pokrywamy smarem neutralizującym działanie mas powybuchowych. Smar ten (...)
- knieja
duży obszar lasu bogaty w zwierzynę.
- kaczkarnia
ośrodek sztucznej hodowli dzikich kaczek.