Definicja hasła: kudłacz
- kudłacz
gwarowa nazwa niedźwiedzia.
Kudłacz to gwarowa nazwa niedźwiedzia, odnosząca się do jego długiej, miękkiej i gęstej sierści, którą łatwo jest porównać do kudły lub włosia. Niedźwiedzie, zwane również kudłaczami ze względu na swoje futro, są dużymi ssakami drapieżnymi o charakterystycznym wyglądzie. Potężne i toporne kudłacze posiadają także potężne uzębienie i pazury ułatwiające zdobywanie pokarmu oraz samoobronę. Gwarowa nazwa "kudłacz" znalazła zastosowanie w polszczyźnie i znajduje się wśród wielu innych sposobów nazywania niedźwiedzi.
Należy podkreślić, że kudłacze są istotnym elementem ekosystemów leśnych. Ich rola w regulacji populacji innych gatunków jest istotna dla utrzymania równowagi w przyrodzie. Jednakże ze względu na swój charakter, rozmiar i siłę stanowią również potencjalne zagrożenie dla ludzi oraz ich mienia. Dlatego też konieczne jest zachowanie ostrożności przy każdym kontakcie z tymi zwierzętami.
Warto zaznaczyć, że polowanie na kudłacza wymaga specjalnego pozwolenia i przestrzegania ściśle określonych procedur oraz norm etycznych loży łowieckiej. Jest to istotne ze względu na konieczność ochrony zarówno ludzi jak i tych zwierząt oraz zapewnienie zrównoważonego korzystania z zasobów naturalnych.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj kudłacz w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę K
- klaskanie
inaczej korkowanie.
- karma
pokarm dla zwierzyny dostarczany przez myśliwych. Dzieli się ją na: 1) objętościowo suchą: siano, słoma, liściarka, pędy;
2) objętościowo soczystą: ziemniaki, buraki, topinambur, (...)
- kojec
wydzielone miejsce, przeznaczone do wychowu szczeniąt psów myśliwskich.
- kwadruplet
cztery kolejne bezpośrednie celne strzały oddane przez myśliwego.
- kożuch
futro zająca lub muflona.
- kryza, kryza, rant
wystająca krawędź łuski naboju kulowego do broni łamanej, umożliwiająca wyciągnięcie łuski z komory nabojowej. Naboje z kryzą mają symbol R napisany po oznaczeniu kalibru i długości (...)
- kwiat
ogon łosia, jelenia, daniela i jamy.
- kuper
tylna część ciała ptaków.
- kopać
o broni myśliwskiej, uderzającej myśliwego w ramię podczas strzału.