Definicja hasła: kuwiek
- kuwiek
piszczałka do wabienia ptaków.
Kuwiek to tradycyjne narzędzie łowieckie służące do wabienia ptaków poprzez wydawanie charakterystycznego dźwięku przypominającego gwizdanie. Składa się z trzonu i ustnika, przy czym trzon jest długim, cylindrycznym kawałkiem zwykle wykonanym z drewna lub metalu, natomiast ustnik jest mniejszym elementem umieszczonym na końcu trzonu, często wykonywanym z metalu lub tworzywa sztucznego i zawierającym otwory do wydobywania dźwięku. Kuwiek stosowany jest przez myśliwych podczas polowań, aby wabić ptaki i ułatwić im lepsze widzenie oraz strzelanie. Oprócz wabienia ptaków, może być również używany do wabienia innych zwierząt np. saren czy dzików.
Kuwiek jest także wykorzystywany do nauczania ptaków nowych melodii lub odgłosów. Myśliwy może ćwiczyć różne melodie na kuwiku, a ptaki będą je powtarzać. Dzięki temu ćwiczeniu można nauczyć ptaki śpiewać określone melodie lub odgłosy, co pomaga łatwiej rozpoznać je podczas polowań. Kuwiek pełni więc istotną rolę w praktyce łowieckiej zarówno jako narzędzie do pozyskiwania zdobyczy jak i instrument dydaktyczny dla ptaków myśliwskich.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj kuwiek w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę K
- karmicy
służebnicy książęcy, zajmujący się karmieniem psów myśliwskich.
- kłapać
o dziku: głośno ocierać szable o fajki.
- kuper
tylna część ciała ptaków.
- kynologia myśliwska
nauka o psach myśliwskich. Zajmuje się biologią, rozwojem, pochodzeniem, hodowlą, układaniem i użytkowaniem psa myśliwskiego.
- kula
gwarowe, pocisk do broni myśliwskiej służący do polowania na grubą zwierzynę. Dawniej ołowiany, okrągły do broni odprzodowej; obecnie cylindryczny z płaszczem pełnym lub półpłaszczem (...)
- kapiszon, kapiszon, piston
dawna nazwa spłonki, którą stanowiła miedziana lub mosiężna miseczka nakryta kapturkiem i zawierająca rtęć piorunującą. Kapiszon nakładano na kominek zamka broni kapiszonowej. Od (...)
- krzyk
głos dzikich gęsi i łabędzi.
- kozioł, rogacz
samiec samy.
- komora gniazdowa
rozszerzona część nory, przeznaczona do wychowu młodych.