Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: korozja luf

korozja luf

uszkodzenie gładzi luf na skutek szkodliwego działania nieusuniętych resztek spalonego prochu.

Korozja luf to proces uszkodzenia gładzi luf broni palnej, powodowany przez szkodliwe działanie nieusuniętych resztek spalonego prochu. Korozja może występować zarówno w stalowych, jak i chromowanych lufach broni palnej. Proces korozji zazwyczaj inicjuje się na powierzchniach narażonych na działanie pozostałości prochu, które przyciągają wilgoć i tworzą kwasowe substancje.

W wyniku korozji dochodzi do stopniowego uszkadzania powierzchni lufy, co prowadzi do pogorszenia dokładności oraz skrócenia żywotności broni. Pojawienie się korozji wymaga natychmiastowej interwencji w postaci dokładnego oczyszczenia oraz konserwacji lufy broni. Regularna pielęgnacja broni, w tym dokładne czyszczenie i smarowanie lufy po każdym użyciu, może zapobiec korozji i utrzymać jej właściwości przez długi czas.

Korozja luf stanowi istotne zagrożenie dla bezpieczeństwa oraz funkcjonalności broni palnej, dlatego też jest tematem szczególnej uwagi dla myśliwych i osób uprawiających strzelectwo. Skuteczna prewencja korozji obejmuje stosowanie wysokiej jakości środków konserwacyjnych oraz regularne sprawdzanie stanu lufy w celu wykrycia nawet najmniejszych oznak korozji i podjęcia odpowiednich działań zapobiegawczych.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj korozja luf w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę K

zobacz pełną listę haseł

kwiat

ogon łosia, jelenia, daniela i jamy.

kniazić

o zającu: wydawać głos przerażenia podobny do płaczu dziecka.

kot

nazwa zająca i rysia.

kądziel

obfite, długie owłosienie na karku, szyi i garbie żubra.

kudłacz

gwarowa nazwa niedźwiedzia.

koźlak

młode sarny do 1 roku życia

knoty

odchody głuszca.

królik, królik (Oryctolagus cunicu- lus L.)

gatunek z rodziny zającowatych. Długość ciała 35-50 cm, ogona 4,5-7,5 cm, ciężar 1,5-2 kg. Sierść na wierzchu ciała szara, spód biały, kończyny żółtorude. Zamieszkuje suche lasy (...)

kiść

1) pęk białych włosów na końcu ogona borsuka,
2) zakończenie ogona żubra.

kęsy, kęsy, zajady

zęby ssaków drapieżnych.