Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: kroczyć

kroczyć

o zwierzynie: iść stępa.

Kroczenie – technika łowiecka polegająca na stępnym poruszaniu się w celu zbliżenia do zwierzyny łownej. Metoda ta jest wykorzystywana przez myśliwych, aby uniknąć wzbudzenia podejrzeń u dzikich zwierząt i umożliwić skuteczne podchodzenie do nich. Kroczenie jest szczególnie przydatne podczas polowania na zwierzęta bardzo czujne i łatwo płoszące się. Aby zastosować tę technikę efektywnie, myśliwy musi poruszać się cicho i delikatnie, dbając o to, by nie narazić się na wychwycenie przez zwierzynę.

Podczas kroczenia przestrzega się zasad ostrożności i precyzji, starając się unikać wszelkich bodźców mogących zdradzić obecność myśliwego. Ruch odbywa się powoli, a każdy krok jest planowany tak, aby minimalizować ryzyko wykrycia. Myśliwy musi również uważać na teren polowania – unikając możliwych przeszkód terenowych oraz ograniczając tworzenie zbędnych dźwięków.

W kontekście łowiectwa kroczenie jest istotnym elementem strategii polowania na dziką zwierzynę, wymagającym od myśliwego zdolności do cichego poruszania się oraz dużej cierpliwości. Efektywne stosowanie tej techniki może przyczynić się do skutecznego wystawienia na strzał dzikiego zwierza.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj kroczyć w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę K

zobacz pełną listę haseł

kuraki, grzebiące, kuraki, grzebiące (Galliformes)

rząd ptaków obejmujący ok. 240 gatunków, przeważnie leśnych. W Polsce ze zwierząt łownych do kuraków należą: z rodziny głuszców - głuszec, cietrzew, jarząbek oraz z rodziny (...)

kożuch

futro zająca lub muflona.

kudły

zmierzwiona długa sierść niedźwiedzia.

krowa

samica żubra.

korale

1) inaczej brew;
2) inaczej kolczatka.

kotwina

inaczej kotlina.

kordelas

krótka biała broń myśliwska w kształcie długiego prostego noża. Służył do dobijania grubej zwierzyny. Rękojeści kordelasa najczęściej wykonane były z rogu, a okucia pochwy zdobione (...)

krajce

brzegi dzioba jastrzębia.

kwiatek

biała sierść na końcu ogona lisa

kotłowy

dawniej członek służby książęcej, zajmujący się żywieniem psów myśliwskich.