Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: kulkowanie

kulkowanie

patroszenie ptactwa za pomocą kulki; zapobiega psuciu się go podczas upałów.

Kulkowanie to metoda stosowana w łowiectwie do patroszenia ptactwa poprzez użycie specjalnej kulki. Proces ten polega na wywołaniu śmierci ptaka poprzez uderzenie kulą w jego głowę lub szyję. Kulka wykorzystywana do kulkowania jest zazwyczaj wykonana ze stali, mosiądzu lub brązu, i została odpowiednio skonstruowana pod względem rozmiaru i ciężaru, aby skutecznie zabić zwierzę. Kulkowanie jest często stosowane w celu zapobiegania psuciu się ptactwa podczas upałów, co czyni tę metodę szczególnie przydatną dla myśliwych.

Metoda kulkowania jest powszechnie uznawana za skuteczną i humanitarną, ponieważ sprawia, że śmierć ptaka następuje natychmiastowo i bez zbędnego cierpienia. Ponadto, kulkowanie jest preferowane także ze względów higienicznych, gdyż pozwala na szybkie i skuteczne usunięcie wnętrzności oraz uniknięcie psucia się mięsa podczas przechowywania zwierzyny łownej.

W kontekście łowieckim, prawidłowe przeprowadzenie procesu kulkowania wymaga od myśliwego precyzji oraz znajomości anatomicznej budowy ptaków łownych. Niezwykle istotne jest również stosowanie odpowiednich narzędzi i kul kalibrowanych do danego gatunku ptactwa, aby zapewnić szybką i humanitarną śmierć zwierzyny.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj kulkowanie w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę K

zobacz pełną listę haseł

kniejówka

1) trąbka myśliwska, przeważnie drewniana z kościanym ustnikiem, służąca do dawania sygnałów myśliwskich;
2) broń myśliwska kombinowana, o jednej lufie kulowej i jednej śrutowej (...)

kaczor

samiec dzikiej kaczki.

kryteria odstrzału jeleni

podział byków na klasy wiekowe:
klasa I - 1-4 poroże (do 5 roku życia),
klasa II - 5-9 poroże (6-10 roku życia),
klasa III - 10 poroże i starsze (od 11 roku życia),
(...)

klatka szczeblasta

pomieszczenie wykonane z prętów drewnianych i umieszczone na polu, służące do trzymania ptaków myśliwskich.

kokcydioza

niebezpieczna choroba kuropatw i bażantów, wywoływana przez pierwotniaki z rodzaju Eimeria. Zwalczanie polega na niszczeniu padłych ptaków i ostrej dezynfekcji ośrodków hodowlanych.

koryto dzicze

tor przejścia dzików w głębokim śniegu.

kądziel

obfite, długie owłosienie na karku, szyi i garbie żubra.

karma

pokarm dla zwierzyny dostarczany przez myśliwych. Dzieli się ją na: 1) objętościowo suchą: siano, słoma, liściarka, pędy;
2) objętościowo soczystą: ziemniaki, buraki, topinambur, (...)

kozica, kozica (Rupicapra rupicapra L.)

ssak z rodziny krętorogich, żyjący w strefie alpejskiej. W Polsce występują nielicznie wyłącznie w Tatrach i znajdują się pod całkowitą ochroną.

klangor

jednostajny głos żurawi.