Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: kynologia myśliwska

kynologia myśliwska

nauka o psach myśliwskich. Zajmuje się biologią, rozwojem, pochodzeniem, hodowlą, układaniem i użytkowaniem psa myśliwskiego.

Kynologia myśliwska to dziedzina wiedzy związana z psami myśliwskimi, obejmująca biologię, rozwój, pochodzenie, hodowlę, szkolenie i użytkowanie tych zwierząt w kontekście polowania. Jest nauką o psach, które od wieków służyły ludziom jako niezastąpione narzędzia łowieckie. Kynosnisci myśliwscy badają genetyczne i morfologiczne cechy ras psów myśliwskich oraz ich specyficzne umiejętności, takie jak tropienie czy praca na posokowisku. Ich zadaniem jest również doskonalenie metod szkolenia i użytkowania psów w praktyce łowieckiej.

Ta gałąź kynologii ma odniesienia do historii ludzkiego polowania, sięgając starożytności i zamierzchłych dziejów kultury łowieckiej. Od starożytnego Egiptu przez Grecję i średniowiecze psy myśliwskie stanowiły nieodłączny element procesu polowania na różnorodne gatunki zwierzyny. Kynologia myśliwska wybiega także poza samo użytkowanie zwierząt podczas polowań - zajmuje się bowiem także wpływem zachowań psów myśliwskich na środowisko naturalne oraz ich rolą w utrzymaniu równowagi populacji dzikiej zwierzyny.

Kynologia myśliwska jest niezwykle istotna dla praktyki łowieckiej ze względu na funkcje, jakie psy pełnią podczas polowań. Są one zdolne do wykrywania zapachów i tropienia zwierząt, co czyni je nieocenionym wsparciem dla myśliwych. Oprócz tego odgrywają kluczową rolę w zabezpieczaniu terenu polowania i ostrzeganiu myśliwych przed potencjalnymi zagrożeniami. Dzięki temu integralność kynologii myśliwskiej staje się fundamentalnym elementem skutecznego prowadzenia łowiectwa.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj kynologia myśliwska w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę K

zobacz pełną listę haseł

kuwiek

piszczałka do wabienia ptaków.

kura

samica niektórych ptaków (w tym wszystkich kuraków).

krechtanie

głos wydawany przez głuszce podczas zapadów.

kniazienie

odgłos wydawany przez przestraszonego zająca

krzyk

głos dzikich gęsi i łabędzi.

korkowanie, korkowanie, dźwięk główny, glokanie, klaskanie

trzecia zwrotka pieśni głuszca.

kwiat

ogon łosia, jelenia, daniela i jamy.

kolba

końcowa, szersza część łoża broni myśliwskiej (zob. broń myśliwska).

kita

ogon lisa i wiewiórki.

kulka

haczyk drewniany lub metalowy (niekiedy rogowy) służący do szybkiego patroszenia ptactwa (ważne w lecie podczas upałów).