Definicja hasła: latarnia
- latarnia
łeb wilka.
Latarnia to termin używany w łowiectwie, aby opisać łeb wilka. Jest to szczególnie ważny element w identyfikacji gatunku, ponieważ jest ona zazwyczaj bardzo charakterystyczna dla danego gatunku. Latarnia ma kształt trójkąta, z wyraźnymi liniami na czole i policzkach. Oczy są duże i okrągłe, a uszy są małe i stojące. Usta są zazwyczaj zamknięte, a nos jest czarny lub brązowy. Wargi są cienkie i mają tendencję do wystawania poza krawędzie pyska.
Latarnia jest również ważnym elementem w identyfikacji płci wilka. Samce mają zazwyczaj większe latarnie niż samice, a ich uszy są bardziej sterczące. Samice mają mniejsze latarnie i ich uszy są bardziej przylegające do głowy. Ponadto samce mają tendencję do mieć grubsze i dłuższe włosy na czole niż samice.
Latarnia jest również ważnym elementem w identyfikacji rasy wilka. Rasy wilka mogą się różnić między sobą pod względem koloru, rozmiaru i kształtu latarni. Na przykład wilki arktyczne mają białe lub srebrne futro na czole, podczas gdy wilki borealne maja ciemniejsze futro na czole. Wilki borealne maja również większe latarnie niż wilki arktyczne.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj latarnia w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę L
- licówka
stara doświadczona lama, przewodniczka jeleniej chmary (lub danieli). Bardzo czujna pilnuje bezpieczeństwa całej chmary.
- latarnia
łeb wilka.
- lefoszówka
pierwsza odtylcowa strzelba myśliwska wyprodukowana w 1832 r. przez C. Lel'aucheux. Iglica była wbudowana w tylną część łuski. Zaletą lefoszówki było szybkie ładowanie, wadą (...)
- linia celowania
linia prosta łącząca oko myśliwego, przyrządy celownicze i cel (zob. celowanie).
- liściarka
młode pędy drzew i krzewów liściastych zebrane wraz z liśćmi w maju lub czerwcu; wysuszone i nasolone stanowią doskonałą karmi dla zwierzyny w czasie zimy.
- linia oddziałowa
niezadrzewiony pas o szerokości 6-8 metrów, dzielący las na jednostki zwane oddziałami.
- lampy
oczy wilka.
- Lebeau
belgijska strzelba produkowana od XIX w.
- lankastrówka
nazwa broni odtylcowej pochodząca od nazwiska jej wytwórcy, londyńskiego Charlcsa W. Lancastera. W 1852 r. udoskonalił on lefoszówkę. wprowadzając nabój z centralną spłoonką.