Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: lawerak

lawerak

seter angielski, najmniej z seterów używany do polowań. Wysokość 50-55 cm, maść biała nakrapiana (także w czarne lub brązowe łaty). Pracuje górnym wiatrem, szczególnie użyteczny w otwartym polu (zob. setery).

Lawerak jest jednym z trzech rodzajów seterów angielskich, które są używane do polowań na ptactwo. Jest to najmniej popularny z seterów, osiągający wysokość od 50 do 55 cm. Ma białą sierść, która może być nakrapiana czarnymi lub brązowymi łatami. Pracuje głównie górnym wiatrem i jest szczególnie użyteczny w otwartym polu.

Lawerak jest silniejszy i cięższy od innych seterów angielskich, takich jak irlandzki i szkocki. Ma maść czarną podpalaną, co oznacza, że ma ciemniejsze plamy na białym tle. Jest wszechstronny i łatwy w układaniu.

Lawerak jest idealnym psem myśliwskim dla tych, którzy polują na ptactwo polne i błotne. Jego silna budowa i umiejętności pracy górnym wiatrem sprawiają, że jest on idealnym towarzyszem do polowań na ptaki.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj lawerak w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę L

zobacz pełną listę haseł

linienie

intensywne wypadanie włosów u zwierząt w rytmicznych odstępach czasowych (zazwyczaj rocznych).

linia oddziałowa

niezadrzewiony pas o szerokości 6-8 metrów, dzielący las na jednostki zwane oddziałami.

las

zespół biologiczny (układ ekologiczny), w którym właściwe dla niego: szata roślinna (głównie drzewiasta), zwierzęta i czynniki przyrody nieożywionej są wzajemnie uzależnione.

lis, lis (Vulpes vulpes L.)

gatunek z rodziny psów. Długość ciała 60-90 cm, ogona 30-50 cm, ciężar 5-13 kg. Ubarwienie żółtorude, spód ciała i wewnętrzna strona nóg białawe, czubki uszu i dolne partie nóg (...)

loftka

śrut o średnicy powyżej 4,5 mm; może być używany tylko do polowań na wilki.

lęg

potomstwo ptasie z jednego zniesienia.

lustro, lusterko

jasna sierść na pośladkach u zwierzyny płowej, u nasady ogona, talerz

Lebeau

belgijska strzelba produkowana od XIX w.

lustro

biała plama na barkach głuszca i cietrzewia (zob. talerz).

linijka

lekki czterokołowy pojazd konny służący, od drugiej połowy XIX w. do dziś, do polowań z podjazdu.