Definicja hasła: lawerak
- lawerak
seter angielski, najmniej z seterów używany do polowań. Wysokość 50-55 cm, maść biała nakrapiana (także w czarne lub brązowe łaty). Pracuje górnym wiatrem, szczególnie użyteczny w otwartym polu (zob. setery).
Lawerak jest jednym z trzech rodzajów seterów angielskich, które są używane do polowań na ptactwo. Jest to najmniej popularny z seterów, osiągający wysokość od 50 do 55 cm. Ma białą sierść, która może być nakrapiana czarnymi lub brązowymi łatami. Pracuje głównie górnym wiatrem i jest szczególnie użyteczny w otwartym polu.
Lawerak jest silniejszy i cięższy od innych seterów angielskich, takich jak irlandzki i szkocki. Ma maść czarną podpalaną, co oznacza, że ma ciemniejsze plamy na białym tle. Jest wszechstronny i łatwy w układaniu.
Jest to idealny pies myśliwski dla osób polujących na ptactwo polne i błotne. Jego silna budowa oraz umiejętności pracy górnym wiatrem sprawiają, że jest on doskonałym towarzyszem do polowań na ptaki.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj lawerak w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę L
- liszka, liszka, lisica
samica lisa.
- legawiec
pies myśliwski wystawiający zwierzynę. Dawniej 1egawiec wystawiał zwierzynę kładąc się na ziemi (stąd nazwa). Do 1egawców należą triery, pointer, wyżły i gryfon.
- lawerak
seter angielski, najmniej z seterów używany do polowań. Wysokość 50-55 cm, maść biała nakrapiana (także w czarne lub brązowe łaty). Pracuje górnym wiatrem, szczególnie użyteczny w (...)
- lis, lis (Vulpes vulpes L.)
gatunek z rodziny psów. Długość ciała 60-90 cm, ogona 30-50 cm, ciężar 5-13 kg. Ubarwienie żółtorude, spód ciała i wewnętrzna strona nóg białawe, czubki uszu i dolne partie nóg (...)
- lizawka, lizawka, solnik
urządzenie łowieckie służące do podawania soli zwierzynie grubej. Przeważnie ma ono kształt korytka lub słupka.
- Lefaucheux Casmir
francuski rusznikarz, twórca pierwszej odtylcowej strzelby myśliwskiej w 1832 r.
- lankastrówka
nazwa broni odtylcowej pochodząca od nazwiska jej wytwórcy, londyńskiego Charlcsa W. Lancastera. W 1852 r. udoskonalił on lefoszówkę. wprowadzając nabój z centralną spłoonką.
- lufa
główna część broni palnej nadająca pociskowi kierunek lotu i prędkość początkową. W broni śrutowej jest wewnątrz gładka; składa się z części zamkowej, komory nabojowej, (...)
- loszka
młoda samica dzika (drugi rok życia).
- lotny
o młodych ptakach umiejących już latać.