Definicja hasła: lufa
- lufa
główna część broni palnej nadająca pociskowi kierunek lotu i prędkość początkową. W broni śrutowej jest wewnątrz gładka; składa się z części zamkowej, komory nabojowej, cylindrycznego przewodu lufy (ewentualnie zwężonego na końcu w czok lub pólczok, niekiedy także rozwierconego dla zwiększenia rozrzutu, np. przy strzelaniu do rzutków). Lufa w broni kulowej jest gwintowana; składa się z części zamkowej, komory nabojowej i części gwintowanej. Ze względu na konieczność elastyczności, lufy wykonywane są z miękkiej stali, tzw. lufowej, która zawiera duży procent niklu i wolframu. Najczęstsze długości luf broni śrutowej: od 70-75 cm; broni gwintowanej - 45-72 cm; broni kombinowanej - 60-70 cm.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj lufa w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę L
- latacz
w sokolnicłwie ptak łowczy ułożony tak, aby podczas polowania przelatywał nad stadem kuropatw powodując ich dotrzymanie i umożliwienie myśliwemu dojścia na odległość skutecznego (...)
- linia
szereg myśliwych, ustawionych w równych odstępach od siebie podczas polowania zbiorowego (z naganką lub psami).
- loftka
śrut o średnicy powyżej 4,5 mm; może być używany tylko do polowań na wilki.
- linia oddziałowa
niezadrzewiony pas o szerokości 6-8 metrów, dzielący las na jednostki zwane oddziałami.
- lotny
o młodych ptakach umiejących już latać.
- luneta
optyczny przyrząd celowniczy, umożliwiający myśliwemu oddanie precyzyjnego strzału na odległość do 200 m (nie należy strzelać dalej niż 150 m). Lunety myśliwskie mogą mieć różne (...)
- linia celowania
linia prosta łącząca oko myśliwego, przyrządy celownicze i cel (zob. celowanie).
- lustro, lusterko
jasna sierść na pośladkach u zwierzyny płowej, u nasady ogona, talerz
- lis, lis (Vulpes vulpes L.)
gatunek z rodziny psów. Długość ciała 60-90 cm, ogona 30-50 cm, ciężar 5-13 kg. Ubarwienie żółtorude, spód ciała i wewnętrzna strona nóg białawe, czubki uszu i dolne partie nóg (...)
- lankastrówka
nazwa broni odtylcowej pochodząca od nazwiska jej wytwórcy, londyńskiego Charlcsa W. Lancastera. W 1852 r. udoskonalił on lefoszówkę. wprowadzając nabój z centralną spłoonką.