Definicja hasła: matecznik
- matecznik
bezpieczna ostoja zwierzyny w kniei.
Matecznik to obszar, który zapewnia ostoję dla zwierzyny, umożliwiając jej spokojne żerowanie, odpoczynek oraz rozmnażanie się. Jest to typowy element krajobrazu łowieckiego, zlokalizowany w kniei lub innym bezpiecznym dla zwierząt miejscu. Mateczniki składają się z różnorodnych siedlisk takich jak lasy, ścieżki czy łąki, tworząc kompleksową strefę ochronną dla dzikich zwierząt. Ważnym aspektem mateczników jest zapewnienie zwierzynie bezpieczeństwa przed drapieżnikami oraz minimalizowanie zakłóceń ludzkich.
Dla obrońców dzikiej przyrody i ekologów mateczniki są istotne ze względu na ich rolę w zachowaniu bioróżnorodności i utrzymaniu równowagi ekosystemu. Poprzez zapewnienie zwierzętom możliwości naturalnego rozrodu i odpoczynku, mateczniki przyczyniają się do zwiększenia populacji dzikich gatunków oraz zachowania usług ekosystemowych. Dla myśliwych natomiast, mateczniki stanowią ważne tereny łowieckie, zapewniające regularne dostawy mięsa i skór.
Zarządzanie matecznikami we współczesnej praktyce łowieckiej wymaga uwzględnienia danych naukowych dotyczących biologii i zachowań zwierzyny oraz konfliktów między różnymi celami użytkowania gruntów. Odpowiednia kontrola nad aktywnością myśliwską w obrębie mateczników jest niezbędna dla zrównoważonego wykorzystania populacji dzikich gatunków i zachowania integralności ekosystemu.
Wniosek jest taki, że rola mateczników jako ważnych obszarów dla ochrony dzikiej przyrody jest kluczowa zarówno dla zachowania dziko żyjących populacji zwierząt, jak i dla praktyki łowieckiej i ochrony bioróżnorodności ekosystemowej.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj matecznik w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę M
- muflon, muflon (Ovis musimon Pallas)
jedyny w Europie dziko żyjący gatunek owcy. Do Polski został sprowadzony w 1902 r., obecnie występuje nielicznie w Sudetach. Długość ciała ok. 100 cm, wysokość barkowa 60-74 cm, dł. (...)
- miot
1) zakład, część lasu, pole, staw, z którego naganka pędzi zwierzynę podczas zbiorowego polowania w kierunku myśliwych;
2) młode zwierząt ssących urodzone z jednej ciąży.
- mikita
lis.
- mikot
wabik używany do wabienia kozłów.
- Mauser
sztucer repetier konstrukcji niemieckiego rusznikarza
- myłkus
samiec zwierzyny płowej o porożu wyraźnie zniekształconym na skutek choroby. Poroże myłkusa przyjmuje rozmaite formy: korkociągów, baranich rogów itp.
- marczak
zając urodzony w marcu.
- melanizm
brunatne, aż do czarnego, zabarwienie ciała danego osobnika, spowodowane nadmiernym wytwarzaniem i odkładaniem się ciemnych pigmentów (melaniny), czego brak u innych osobników tego samego (...)
- mieszek
wabik na przepiórki.