Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: mierzenie

mierzenie

celowanie do zwierzyny

Mierzenie to technika celowania do zwierzyny, której używają myśliwi. Polega ona na precyzyjnym wycelowaniu broni w cel i ustawieniu jej w odpowiedniej pozycji, aby zapewnić skuteczne trafienie. Mierzenie jest kluczowym elementem łowiectwa, umożliwiającym myśliwemu sprawne pozyskanie zwierzęcia oraz minimalizującym ryzyko błędnych strzałów. Proces ten wymaga od myśliwego zachowania stabilnej postawy, skupienia na celu oraz świadomości otoczenia, aby zapewnić bezpieczną realizację strzału. Dzięki precyzyjnemu mierzeniu myśliwy może być pewny trafienia oraz minimalizować ryzyko obrażeń innym osobom czy przypadkowego zranienia niepożądanego zwierzęcia. Mierzenie stanowi nieodzowny element praktyki łowieckiej, a jego prawidłowe wykonanie jest konieczne dla skutecznego i bezpiecznego polowania.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj mierzenie w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę M

zobacz pełną listę haseł

multiplet

kilka kolejnych celnych strzałów oddanych bezpośrednio po sobie do kilku celów przez jednego myśliwego.

michałek

dubelt z drugiego lęgu, przelatujący nielicznie przez Polskę we wrześniu i październiku z północnych lęgowisk ku południowi.

miot

1) zakład, część lasu, pole, staw, z którego naganka pędzi zwierzynę podczas zbiorowego polowania w kierunku myśliwych;
2) młode zwierząt ssących urodzone z jednej ciąży.

mięsiarz

pogardliwe określenie myśliwego, dążącego za wszelką cenę do zdobycia dziczyzny.

marczak

zając urodzony w marcu.

muszka

część składowa przyrządów celowniczych, umieszczona na końcu lufy.

mamrotać

o niedźwiedziu: mruczeć.

monopol łowiecki panującego, monopol łowiecki panującego, regale łowieckie

zastrzeżenie wszystkich spraw dotyczących polowania do wyłącznej kompetencji księcia.

Mannlicher

popularny typ sztucera (repetiera) myśliwskiego konstrukcji austriackiego rusznikarza Ferdynanda Mannlichera.

makieta

myśliwska tarcza przedstawiająca zwierza w naturalnej wielkości (zob. tarcza).