Definicja hasła: nabój myśliwski
- nabój myśliwski
jednostka amunicji myśliwskiej. Składa się z łuski wraz ze spłonką, Śrutu lub kuli, prochu, a w nabojach śrutowych ponadto z przybitek (wojłokowej i tekturowej), ewentualnie z koszyczka.
Nabój myśliwski to jednostka amunicji używana w broni myśliwskiej, która składa się z kilku elementów. Podstawowym elementem jest łuska, pełniąca rolę metalowego pudełka, w którym umieszcza się spłonkę, śrut lub kulę, proch oraz ewentualnie przybitek. Łuska ma za zadanie utrzymywać wszystkie składniki naboju w odpowiedniej pozycji oraz ochronić je przed uszkodzeniem podczas manipulacji i przechowywania. Spłonka jest metalowym elementem wykorzystywanym do zapalenia prochu, co powoduje wystrzał. Śrut lub kula stanowi część naboju, która jest wystrzeliwana z broni, odpowiedzialna za uszkadzanie celu. Natomiast proch to substancja chemiczna, która wybucha w momencie strzału i napędza śrut lub kulę ku celowi.
W przypadku nabojów śrutowych dodatkowo stosuje się przybitek i koszyczek - małe metalowe lub tekturowe elementy służące do utrzymania prochu oraz śrutu w odpowiedniej pozycji wewnątrz naboju. Naboje myśliwskie występują w różnych rozmiarach i typach dostosowanych do różnych rodzajów broni myśliwskiej. Są one produkowane przez specjalistyczne firmy amunicyjne i muszą spełniać określone normy bezpieczeństwa oraz jakości.
Ze względu na swoją specyfikę naboje myśliwskie uważane są za niebezpieczne i z tego powodu z założenia powinny być używane jedynie przez osoby uprawnione do posiadania broni myśliwskiej. Warto również zaznaczyć, że uczciwe i odpowiedzialne korzystanie z broni myśliwskiej oraz naboju jest ściśle regulowane przez prawo oraz nakładane normy etycznego postępowania łowieckiego.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj nabój myśliwski w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę N
- naganka
grupa naganiaczy współpracujących ze sobą na polowaniu zbiorowym.
- niedolisek
młody niedojrzały lis (w wieku do 6 miesięcy).
- niegniazdowy
ptak nie gnieżdżący się na danym terenie.
- nurek
ptak łowczy, który potrafi atakować czaplę od spodu (szczyt doskonałości tresury).
- nakrywka
czapeczka zakładana na lufy w celu zabezpieczenia ich przed zatkaniem śniegiem podczas przechodzenia przez las.
- napuszczanie
końcowa część nauki ptaka łowczego, polegąjąca na wypuszczaniu go na zwierzynę już na łowach.
- niedostęp
cecha tropu jelenia: odcisk zadniego badyla nie dosięga odcisku badyla przedniego.
- naganiacz
pomocnik myśliwego, którego zadaniem jest naganianie zwierzyny.
- niedźwiedź brunatny, niedźwiedź brunatny (Ursus arctos L.)
jedyny występujący w Polsce gatunek z rodziny niedźwiedzi. Ciężar ciała 100-300 kg. Zamieszkuje większe kompleksy lasów. Podczas zimy w wyścielanej gawrze zapada w sen. W niej też samica (...)
- niekoronny
jeleń byk noszący wieniec, którego tyki nie mają koron.