Definicja hasła: obrączkowanie
- obrączkowanie
znakowanie ptaków do celów naukowych przez zakładanie im na nodze obrączki z adresem stacji, która dokonała obrączkowania. W przypadku strzelania ptaka z obrączką należy wysłać ją na podany na niej adres.
Obrączkowanie jest niewątpliwie jednym z najważniejszych narzędzi wykorzystywanych przez ornitologów do badania ptaków. Proces ten polega na zakładaniu ptakom obrączek, które są oznaczone numerem identyfikacyjnym oraz adresem stacji, która je założyła. Wykonane z trwałego materiału, takiego jak aluminium lub tworzywo sztuczne, obrączki są dostosowane do wielkości danego gatunku ptaka. Ich głównym celem jest monitorowanie populacji ptaków oraz ich migracji poprzez umożliwienie śledzenia ruchów i określenie lokalizacji, gdzie ptaki przemieszczają się, a także odległości ich migracji.
Obrączki pozwalają również na określenie wieku ptaka oraz jego stanu zdrowia. Proces obrączkowania może być przeprowadzany zarówno przez profesjonalnych ornitologów, jak i amatorów, co stanowi ważny wskaźnik współpracy między naukowcami a społecznością lokalną. W przypadku strzelania ptaka z obrączką konieczne jest przesłanie jej na podany adres znaleziony na obrączce. Dzięki temu możliwe jest ustalenie miejsca pochodzenia ptaka oraz innych istotnych informacji, co w znaczący sposób wspiera badania populacji ptaków.
Ogólnie rzecz biorąc, obrączkowanie dostarcza istotnych danych dotyczących skali rozprzestrzeniania się populacji ptaków, ich zachowań migracyjnych oraz kondycji zdrowotnej. Dlatego też stanowi niezastąpione narzędzie diagnostyczne dla ornitologii - nauki zajmującej się badaniem życia i zachowania ptaków w naturalnym środowisku.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj obrączkowanie w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę O
- ochrona zwierzyny
jeden z głównych działów gospodarki łowieckiej obejmujący całokształt zabiegów, mających na celu utrzymanie zwierzyny w łowiskach na stałym, optymalnym pod względem biologicznym i (...)
- okres godowy
inaczej gody.
- obława
w dawnej Polsce duża (nawet ponad 1000) liczba naganiaczy podczas polowań.
- ostatni miot
żartobliwie - myśliwska biesiada w terenie, organizowana bezpośrednio po polowaniu.
- oszczep
biała broń myśliwska używana od najdawniejszych czasów do pocz. XIX w. Składa się z grubego drzewca (dł. 2-2,5 m) i szerokiego, płaskiego, wydłużonego grotu o liściastym kształcie z (...)
- odwodzić
dawniej przy broni kurkowej: napinać kurki.
- otrąbić
ogłosić trąbieniem koniec polowania.
- ostroga
1) wyrostek znajdujący się z tyłu odnóży kuraków;
2) pierwszy sęk łopaty daniela.
- ostęp
część lasu z ostoją zwierzyny (na ogół trudno dostępna).
- odbita
sztuka odpędzana od stada.