Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: odrzut

odrzut

cofnięcie się broni po strzale spowodowane działaniem gazów prochowych, odczuwalne jako uderzenie w dołek strzelecki.

Odrzut jest zjawiskiem fizycznym występującym podczas strzelania z broni palnej, polegającym na cofnięciu się broni po strzale spowodowanym działaniem gazów prochowych. Jest odczuwalny jako uderzenie w dołek strzelecki. Odrzut jest wynikiem reakcji chemicznej zachodzącej podczas strzelania, podczas której gazy prochowe wytwarzane przez spalanie prochu są wypychane z lufy broni w kierunku celu, jednocześnie zaś są również wypychane do tyłu, co powoduje cofanie się broni. Intensywność odrzutu zależy od masy, mocy broni oraz ilości użytego prochu. Broń o większej mocy i masie generuje większy odrzut, a większa ilość prochu wywołuje także silniejsze cofnięcie się broni.

Odrzut może być na tyle silny, że prowadzi do bolesnych uderzeń w dołek strzelecki lub nawet obrażeń ciała strzelca. Aby zminimalizować jego skutki, stosuje się różne techniki strzelania, takie jak trzymanie broni blisko ciała oraz utrzymywanie jej na linii celu przed oddaniem strzału. Można również używać specjalnych osłon na lufę, które pomagają zmniejszyć siłę odrzutu.

Oprócz wpływu na wygodę i bezpieczeństwo strzelca, właściwa znajomość i kontrola nad odrzutem ma także istotne znaczenie dla precyzji oddawanych strzałów oraz wydłużenia komfortowego czasu prowadzenia ognia.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj odrzut w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę O

zobacz pełną listę haseł

odyniec

stary samiec dzika (powyżej 4 lat) prowadzący samotny tryb życia (z wyjątkiem okresu huczki).

oszczek

ujadanie psa myśliwskiego na widok wytropionej zwierzyny.

odbić

odłączyć się od stada,

oblatywać

ćwiczyć ptaka łowczego w swobodnym lataniu.

osiemnastak

jeleń byk posiadający wieniec o dziewięciu odnogach na obu tykach (o. regularny) lub na jednej z tyk (o. nieregularny).

otrąbić

ogłosić trąbieniem koniec polowania.

odświeżyć krew

zabieg hodowlany polegający na wpuszczeniu do łowiska osobników obcych, sprowadzonych z innych terenów bytującego w nim gatunku, w celu polepszenia formy zwierzyny miejscowej.

oszczepnik

dawniej myśliwy polujący z oszczepem.

ogar polski

pies gończy średniej wielkości (60 cm), o silnej budowie, dużej głowie z wiszącymi uszami, szerokiej klatce piersiowej i długim ogonie. Maść o. p. jest czarna żółto podpalana, sierść (...)

odstrzał łowny

pozyskanie samca zwierzyny płowej, który osiągnął szczytową formę poroża, a przekroczył określony wiek (sama 5, daniel 9, jeleń 12 lat).