Definicja hasła: ogar polski
- ogar polski
pies gończy średniej wielkości (60 cm), o silnej budowie, dużej głowie z wiszącymi uszami, szerokiej klatce piersiowej i długim ogonie. Maść o. p. jest czarna żółto podpalana, sierść gładka. Używany jest do polowania na dziki, w górach także na zające. Ogromne zasługi w restytucji ogara polskiego położył płk Piotr Kartawik i płk Józef Pawłusiewicz. Wzorzec opracowany przez Jerzego Dylewskiego zatwierdzony został przez FCI w 1964 r.
Ogar polski to psina gończa średniej wielkości, o silnej budowie i charakterystycznej maści. Jego sierść jest gładka, a umaszczenie czarne z żółtymi podpalanymi plamami. Ma dużą głowę z wiszącymi uszami, szeroką klatkę piersiową i długi ogon. Ogar polski znany jest ze swoich umiejętności w polowaniu na dziki, a także w górach na zające.
Gatunek tego psa można przypisać dwóm osobom - płk Piotrowi Kartawikowi i płk Józefowi Pawłusiewiczowi, którzy odegrali kluczową rolę w restytucji ogara polskiego. Ich praca przyczyniła się do odbudowy populacji tych psów oraz do uznania rasy przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI). W 1964 roku FCI zaakceptowała wzorzec rasy, który został opracowany przez Jerzego Dylewskiego.
Charakteryzuje się on inteligencją oraz głębokim przywiązaniem do swojego opiekuna. Jest energiczny, aktywny i lubi biegać i skakać. Może być bardzo posłuszny i chętnie się uczy nowych rzeczy. Ogar polski dobrze toleruje obecność innych psów i ludzi, choć może być nieufny wobec obcych jednostek.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj ogar polski w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę O
- ostatni miot
żartobliwie - myśliwska biesiada w terenie, organizowana bezpośrednio po polowaniu.
- oskrzydlić
postrzelić ptaka w skrzydło uniemożliwiając mu dalszy lot.
- odbezpieczyć
o broni myśliwskiej: wyłączyć bezpiecznik.
- Order Złotego Jelenia
myśliwski order ustanowiony w 1672 r. przez księcia legnicko-brzeskiego Jerzego Wilhelma, ostatniego piasta śląskiego.
- obwód łowiecki
obszar wystarczający do prowadzenia samodzielnej gospodarki łowieckiej (przeważnie około 5000 ha) wydzielony jako jednostka administracyjna. Obszary łowieckie dzielimy na: polne, polno-leśne, (...)
- okocić się
o samicach rysia, żbika, sarny, kozicy, muflona, zająca i królika: urodzić potomstwo.
- osacznik
staropolska nazwa naganiacza.
- opierak
środkowa odnoga (trzecia licząc od róży) wieńca jelenia.
- odyniec
stary samiec dzika (powyżej 4 lat) prowadzący samotny tryb życia (z wyjątkiem okresu huczki).
- oganiać
o jeleniu byku: obiegać chmarę w czasie rykowiska; zapobiega to oddalaniu się łań.