Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: ogar polski

ogar polski

pies gończy średniej wielkości (60 cm), o silnej budowie, dużej głowie z wiszącymi uszami, szerokiej klatce piersiowej i długim ogonie. Maść o. p. jest czarna żółto podpalana, sierść gładka. Używany jest do polowania na dziki, w górach także na zające. Ogromne zasługi w restytucji ogara polskiego położył płk Piotr Kartawik i płk Józef Pawłusiewicz. Wzorzec opracowany przez Jerzego Dylewskiego zatwierdzony został przez FCI w 1964 r.

Ogar polski to psina gończa średniej wielkości, o silnej budowie i charakterystycznej maści. Jego sierść jest gładka, a umaszczenie czarne z żółtymi podpalanymi plamami. Ma dużą głowę z wiszącymi uszami, szeroką klatkę piersiową i długi ogon. Ogar polski znany jest ze swoich umiejętności w polowaniu na dziki, a także w górach na zające.

Gatunek tego psa można przypisać dwóm osobom - płk Piotrowi Kartawikowi i płk Józefowi Pawłusiewiczowi, którzy odegrali kluczową rolę w restytucji ogara polskiego. Ich praca przyczyniła się do odbudowy populacji tych psów oraz do uznania rasy przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI). W 1964 roku FCI zaakceptowała wzorzec rasy, który został opracowany przez Jerzego Dylewskiego.

Charakteryzuje się on inteligencją oraz głębokim przywiązaniem do swojego opiekuna. Jest energiczny, aktywny i lubi biegać i skakać. Może być bardzo posłuszny i chętnie się uczy nowych rzeczy. Ogar polski dobrze toleruje obecność innych psów i ludzi, choć może być nieufny wobec obcych jednostek.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj ogar polski w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę O

zobacz pełną listę haseł

okres godowy

inaczej gody.

odłownia

inaczej łownia.

oszczenić się

o suce psa, liszce i wilczycy: urodzić młode.

okręg łowiecki

jednostka administracyjna Polskiego Związku Łowieckiego.

ostroga

1) wyrostek znajdujący się z tyłu odnóży kuraków;
2) pierwszy sęk łopaty daniela.

odstrzał

1) odstrzeliwanie zwierzyny zgodnie z planem hodowlanym;
2) popularna nazwa zezwolenia na odstrzeliwanie zwierzyny (zob. (...)

oddać, oddać (strzał)

strzelić.

obcierka, obcierka, ocierka

strzał raniący zwierza tylko powierzchownie.

ogorzałka, ogorzałka (Aythya marila L.)

ptak łowny z rzędu blaszkodziobych należący do grążyc. W Polsce nielicznie, chociaż regularnie, pojawia się na przelotach.

oszczek

ujadanie psa myśliwskiego na widok wytropionej zwierzyny.