Definicja hasła: ogar polski
- ogar polski
pies gończy średniej wielkości (60 cm), o silnej budowie, dużej głowie z wiszącymi uszami, szerokiej klatce piersiowej i długim ogonie. Maść o. p. jest czarna żółto podpalana, sierść gładka. Używany jest do polowania na dziki, w górach także na zające. Ogromne zasługi w restytucji ogara polskiego położył płk Piotr Kartawik i płk Józef Pawłusiewicz. Wzorzec opracowany przez Jerzego Dylewskiego zatwierdzony został przez FCI w 1964 r.
Ogar polski to psina gończa średniej wielkości, o silnej budowie i charakterystycznej maści. Jego sierść jest gładka, a umaszczenie czarne z żółtymi podpalanymi plamami. Ma dużą głowę z wiszącymi uszami, szeroką klatkę piersiową i długi ogon. Ogar polski znany jest ze swoich umiejętności w polowaniu na dziki, a także w górach na zające.
Gatunek tego psa można przypisać dwóm osobom - płk Piotrowi Kartawikowi i płk Józefowi Pawłusiewiczowi, którzy odegrali kluczową rolę w restytucji ogara polskiego. Ich praca przyczyniła się do odbudowy populacji tych psów oraz do uznania rasy przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI). W 1964 roku FCI zaakceptowała wzorzec rasy, który został opracowany przez Jerzego Dylewskiego.
Charakteryzuje się on inteligencją oraz głębokim przywiązaniem do swojego opiekuna. Jest energiczny, aktywny i lubi biegać i skakać. Może być bardzo posłuszny i chętnie się uczy nowych rzeczy. Ogar polski dobrze toleruje obecność innych psów i ludzi, choć może być nieufny wobec obcych jednostek.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj ogar polski w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę O
- obowiązek stanu
najuciążliwszy z ciężarów łowieckich książęcego prawa, polegający na obowiązku przyjmowania łowców pod swój dach i zapewnieniu im wszelkich wygód.
- odstrzał łowny
pozyskanie samca zwierzyny płowej, który osiągnął szczytową formę poroża, a przekroczył określony wiek (sama 5, daniel 9, jeleń 12 lat).
- odwodzić
dawniej przy broni kurkowej: napinać kurki.
- obławnik
uczestnik obławy.
- odstrzał selekcyjny
usuwanie z łowiska za pomocą odstrzału niepożądanych z punktu widzenia hodowli osobników zwierzyny płowej (zob. kryteria odstrzału selekcyjnego oraz (...)
- odtylcówka
broń myśliwska ładowana od tyłu. Nazwa ta została wprowadzona dla odróżnienia tych strzelb od wcześniej produkowanych odprzodówek.
- okładać
inaczej obkładać.
- odrzut
cofnięcie się broni po strzale spowodowane działaniem gazów prochowych, odczuwalne jako uderzenie w dołek strzelecki.
- okres godowy
inaczej gody.