Definicja hasła: ogar polski
- ogar polski
pies gończy średniej wielkości (60 cm), o silnej budowie, dużej głowie z wiszącymi uszami, szerokiej klatce piersiowej i długim ogonie. Maść o. p. jest czarna żółto podpalana, sierść gładka. Używany jest do polowania na dziki, w górach także na zające. Ogromne zasługi w restytucji ogara polskiego położył płk Piotr Kartawik i płk Józef Pawłusiewicz. Wzorzec opracowany przez Jerzego Dylewskiego zatwierdzony został przez FCI w 1964 r.
Ogar polski to psina gończa średniej wielkości, o silnej budowie i charakterystycznej maści. Jego sierść jest gładka, a umaszczenie czarne z żółtymi podpalanymi plamami. Ma dużą głowę z wiszącymi uszami, szeroką klatkę piersiową i długi ogon. Ogar polski znany jest ze swoich umiejętności w polowaniu na dziki, a także w górach na zające.
Gatunek tego psa można przypisać dwóm osobom - płk Piotrowi Kartawikowi i płk Józefowi Pawłusiewiczowi, którzy odegrali kluczową rolę w restytucji ogara polskiego. Ich praca przyczyniła się do odbudowy populacji tych psów oraz do uznania rasy przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI). W 1964 roku FCI zaakceptowała wzorzec rasy, który został opracowany przez Jerzego Dylewskiego.
Charakteryzuje się on inteligencją oraz głębokim przywiązaniem do swojego opiekuna. Jest energiczny, aktywny i lubi biegać i skakać. Może być bardzo posłuszny i chętnie się uczy nowych rzeczy. Ogar polski dobrze toleruje obecność innych psów i ludzi, choć może być nieufny wobec obcych jednostek.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj ogar polski w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę O
- okres godowy
inaczej gody.
- oszczenić się
o suce psa, liszce i wilczycy: urodzić młode.
- okręg łowiecki
jednostka administracyjna Polskiego Związku Łowieckiego.
- ostroga
1) wyrostek znajdujący się z tyłu odnóży kuraków;
2) pierwszy sęk łopaty daniela.
- odstrzał
1) odstrzeliwanie zwierzyny zgodnie z planem hodowlanym;
2) popularna nazwa zezwolenia na odstrzeliwanie zwierzyny (zob. (...)
- oddać, oddać (strzał)
strzelić.
- obcierka, obcierka, ocierka
strzał raniący zwierza tylko powierzchownie.
- ogorzałka, ogorzałka (Aythya marila L.)
ptak łowny z rzędu blaszkodziobych należący do grążyc. W Polsce nielicznie, chociaż regularnie, pojawia się na przelotach.
- oszczek
ujadanie psa myśliwskiego na widok wytropionej zwierzyny.