Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: ogar polski

ogar polski

pies gończy średniej wielkości (60 cm), o silnej budowie, dużej głowie z wiszącymi uszami, szerokiej klatce piersiowej i długim ogonie. Maść o. p. jest czarna żółto podpalana, sierść gładka. Używany jest do polowania na dziki, w górach także na zające. Ogromne zasługi w restytucji ogara polskiego położył płk Piotr Kartawik i płk Józef Pawłusiewicz. Wzorzec opracowany przez Jerzego Dylewskiego zatwierdzony został przez FCI w 1964 r.

Ogar polski to psina gończa średniej wielkości, o silnej budowie i charakterystycznej maści. Jego sierść jest gładka, a umaszczenie czarne z żółtymi podpalanymi plamami. Ma dużą głowę z wiszącymi uszami, szeroką klatkę piersiową i długi ogon. Ogar polski znany jest ze swoich umiejętności w polowaniu na dziki, a także w górach na zające.

Gatunek tego psa można przypisać dwóm osobom - płk Piotrowi Kartawikowi i płk Józefowi Pawłusiewiczowi, którzy odegrali kluczową rolę w restytucji ogara polskiego. Ich praca przyczyniła się do odbudowy populacji tych psów oraz do uznania rasy przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI). W 1964 roku FCI zaakceptowała wzorzec rasy, który został opracowany przez Jerzego Dylewskiego.

Charakteryzuje się on inteligencją oraz głębokim przywiązaniem do swojego opiekuna. Jest energiczny, aktywny i lubi biegać i skakać. Może być bardzo posłuszny i chętnie się uczy nowych rzeczy. Ogar polski dobrze toleruje obecność innych psów i ludzi, choć może być nieufny wobec obcych jednostek.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj ogar polski w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę O

zobacz pełną listę haseł

odprawa

nagroda dla psów gończych w postaci patrochów upolowanej przy ich pomocy zwierzyny.

odstrzał łowny

pozyskanie samca zwierzyny płowej, który osiągnął szczytową formę poroża, a przekroczył określony wiek (sama 5, daniel 9, jeleń 12 lat).

odbita

sztuka odpędzana od stada.

oganiać

o jeleniu byku: obiegać chmarę w czasie rykowiska; zapobiega to oddalaniu się łań.

ostry

inaczej cięty.

obciąć

1) o zwierzynie: ustalić za pomocą tropienia jej obecność w miocie;
2) o dzikach atakujących i raniących doskakujące do nich psy.

okocić się

o samicach rysia, żbika, sarny, kozicy, muflona, zająca i królika: urodzić potomstwo.

ostatni kęs

tradycja wkładania strzelonej zwierzynie złomu z jedliny do pyska ( przed wręczeniem złomu myśliwemu).

okresy polowań

terminy, w których, na podstawie rozporządzenia ministra leśnictwa i przemysłu drzewnego, wolno polować na zwierzęta łowne.

ostoja

teren, na którym zwierzyna najchętniej przebywa.