Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: ogorzałka

ogorzałka, ogorzałka (Aythya marila L.)

ptak łowny z rzędu blaszkodziobych należący do grążyc. W Polsce nielicznie, chociaż regularnie, pojawia się na przelotach.

Ogorzałka (Anas querquedula) – ptak łowny z rzędu blaszkodziobych, należący do rodziny kaczkowatych. Jest to stosunkowo mały gatunek kaczki, charakteryzujący się wyraźnie zaznaczonym dymorfizmem płciowym. Samiec ogorzałki w okresie godowym posiada intensywne barwy, z głównie brązowo-pomarańczowym ubarwieniem głowy i ciała, natomiast samica jest bardziej stonowana w kolorystyce, co ułatwia maskowanie się podczas lęgów.

Ogorzałka to gatunek wędrowny, zamieszkujący obszary Europy i Azji. W Polsce występuje nielicznie, przelotnie, głównie na wybrzeżach morskich oraz na terenach bagien i mokradeł. Jej naturalnym środowiskiem są wilgotne łąki oraz niewielkie zbiorniki wodne.

Ze względu na degradację i utratę siedlisk naturalnych ogorzałka znajduje się pod ochroną prawną. Polowania na te ptaki są regulowane przez prawo łowieckie Państwa Polskiego, co ma na celu zachowanie stabilnej populacji tego gatunku. Ogorzałka jest także przedmiotem badań ekologicznych oraz działań mających na celu ochronę i zachowanie różnorodności biologicznej obszarów jej występowania.

W kontekście polowania ogorzałka stanowi atrakcyjny obiekt dla miłośników myślistwa ze względu na swoje walory estetyczne oraz smaczne mięso. Jednocześnie jednak polowania muszą odbywać się z poszanowaniem przepisów dotyczących ochrony przyrody, aby zapewnić zachowanie równowagi ekosystemów naturalnych.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj ogorzałka w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę O

zobacz pełną listę haseł

okres godowy

inaczej gody.

oblatywać

ćwiczyć ptaka łowczego w swobodnym lataniu.

odzew

odezwanie się na trąbce myśliwskiej w odpowiedzi na sygnał.

ostry

inaczej cięty.

oddać, oddać (strzał)

strzelić.

Order Złotego Jelenia

myśliwski order ustanowiony w 1672 r. przez księcia legnicko-brzeskiego Jerzego Wilhelma, ostatniego piasta śląskiego.

oszczep

biała broń myśliwska używana od najdawniejszych czasów do pocz. XIX w. Składa się z grubego drzewca (dł. 2-2,5 m) i szerokiego, płaskiego, wydłużonego grotu o liściastym kształcie z (...)

opiekun stażysty

doświadczony myśliwy, wyznaczony przez zarząd koła łowieckiego, sprawujący pieczę nad stażystą, kandydatem na myśliwego.

oszczek

ujadanie psa myśliwskiego na widok wytropionej zwierzyny.

osiadła

zwierzyna, która nie zmienia swojej ostoi,