Definicja hasła: otropić
- otropić
ustalić za pomocą tropów miejsce zalegania zwierzyny.
Otropić to czynność polegająca na ustaleniu za pomocą tropów miejsca zalegania zwierzyny. Jest to umiejętność czytania śladów pozostawionych przez zwierzęta na ziemi, co pozwala myśliwym określić miejsce przebywania i poruszania się zwierzyny. Otropienie jest nieodłącznym elementem polowania, ponieważ umożliwia znalezienie zwierzyny i skuteczne jej namierzenie.
Aby otropić zwierzynę, myśliwy musi posiadać rozwinięte umiejętności obserwacji oraz znajomość charakterystycznych znaków pozostawianych przez różne gatunki zwierząt. Należy być w stanie rozpoznać odciski kopyt, odchody, ślady żerowania i inne tropiki, aby zinterpretować ruchy zwierzyny.
Zdolność do otropienia wykazuje się też przydatna w kontekście ochrony dzikiej przyrody oraz badaniach naukowych nad zachowaniem zwierząt. Dzięki umiejętnościom otropienia można zbierać dane dotyczące terytorialności i migracji poszczególnych gatunków.
Otropienie wymaga cierpliwości, doświadczenia oraz wiedzy o zachowaniu i ekologii zwierząt leśnych. Jest to umiejętność ceniona zarówno w tradycyjnym łowiectwie, jak i w dzisiejszych badaniach naukowych związanych z zachowaniem dzikich zwierząt.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj otropić w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę O
- okocić się
o samicach rysia, żbika, sarny, kozicy, muflona, zająca i królika: urodzić potomstwo.
- odbić
odłączyć się od stada,
- odprawa
nagroda dla psów gończych w postaci patrochów upolowanej przy ich pomocy zwierzyny.
- oszczep
biała broń myśliwska używana od najdawniejszych czasów do pocz. XIX w. Składa się z grubego drzewca (dł. 2-2,5 m) i szerokiego, płaskiego, wydłużonego grotu o liściastym kształcie z (...)
- osmużać
ściągać skórę z zająca lub królika.
- ostoja
teren, na którym zwierzyna najchętniej przebywa.
- okresy polowań
terminy, w których, na podstawie rozporządzenia ministra leśnictwa i przemysłu drzewnego, wolno polować na zwierzęta łowne.
- odtylcówka
broń myśliwska ładowana od tyłu. Nazwa ta została wprowadzona dla odróżnienia tych strzelb od wcześniej produkowanych odprzodówek.
- ogar polski
pies gończy średniej wielkości (60 cm), o silnej budowie, dużej głowie z wiszącymi uszami, szerokiej klatce piersiowej i długim ogonie. Maść o. p. jest czarna żółto podpalana, sierść (...)
- ostatni kęs
tradycja wkładania strzelonej zwierzynie złomu z jedliny do pyska ( przed wręczeniem złomu myśliwemu).