Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: pogonić

pogonić

o psie myśliwskim: popędzić za ruszonym zającem.

Pogonić - w kontekście psów myśliwskich oznacza działanie polegające na popędzeniu za ruszonym zającem lub inną zwierzyną łowną. Pies myśliwski, który pogania, wykazuje wyjątkowe umiejętności polowania i działania w terenie, posiadając silny instynkt tropienia oraz zdolność do utrzymania tempa biegu przez dłuższy czas. Proces pogonić jest istotnym elementem polowania z udziałem psów, a ich właściwe wyszkolenie oraz zdolności myśliwskie decydują o skuteczności tego etapu polowania.

Podczas pogoni psich aktualne położenie i zachowanie zającawpływa na kierowanie i kontrolę psów przez mysliwego oraz determinuje ich reakcje. Psy są szkolone w celu trafnego rozpoznania tropu zwierzęcia i jego śledzenia podczas biegu. Skuteczna pogon może znacząco przyspieszyć dalsze fazypolowania oraz zapewnić bezpieczne zastrzelenie zwierzyny dla psa myśliwskiego.

Pies myśliwski odpowiedzialny za pogonienie zająca czy innego zwierzęcia łownego musi posiadać nie tylko fizyczną sprawność, ale również umiejętność skupienia się na zadaniu i reagowania na sygnały od mysliwego. Dobrze wyszkolony pies potrafi dostosować swoje tempo biegu do zmieniającej się sytuacji terenowej, co jest kluczowe dla skutecznego przeprowadzenia pogoni.

Warto także pamiętać, że prawidłowe pogonienie przez psy myśliwskieułatwia cały proces polowania, jednak wymaga również precyzji i odpowiedniej oceny ze strony mysliwego. To on decyduje o odpowiednim czasie oddania strzału oraz dba o bezpieczne warunki dla psa w trakcie akcji polowania. Dzięki komplementarnemu dzialaniu zoorganizowana para pies i mysliwy tworzy efektywny zespół w celu osiągnięcia sukcesu łowieckiego.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj pogonić w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę P

zobacz pełną listę haseł

pole

1) teren, na którym odbywa się polowanie;
2) rok pracy psa myśliwskiego (np. drugie pole - drugi sezon).

przełaj

- jeden z największych ciężarów łowieckich w dawnej Polsce, polegający na obowiązku pilnowania zwierzyny łatwo zmieniającej swoją ostoję.

prochownica, prochownica, pulwersak

dawniej używany rożek (bogato zdobiony) do noszenia prochu.

pyf

rozkaz dla psa myśliwskiego wystawiającego, aby ruszył zwierzyny.

przeziernik

przyrząd celowniczy z otworem w środku, zastępujący szczerbinki.

parostki

poroże kozła sarny. Prawidłowe parostki dorosłego kozła to szóslak. Stanowią trofeum z kozła.

posyp

inaczej daszek.

podstrzelić

na polowaniu zbiorowym strzelać do zwierzyny wychodzącej na sąsiada.

pustorogie, pustorogie (Bovidae)

rodzina przeżuwaczy, u których rogi są puste w środku, nierozgałęzione i występują przeważnie u przedstawicieli obu płci. Nie zrzucają rogów. Ze zwierząt łownych do pustorogów (...)

poletko łowieckie

powierzchnia uprawy roślin, służących zwierzynie jako żer lub karma. Dzielimy je na: żerowe, ogryzowe oraz produkcyjne. Na poletku łowieckim uprawia się rośliny okopowe, motylkowe, owies a (...)