Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: proca

proca

jedna z najstarszych miotających broni myśliwskich. Złożony we dwoje rzemień z rozszerzoną częścią środkową (w kształcie miseczki), z której, w wyniku szybkiego obracania i puszczania w odpowiednim momencie, wyrzucało się kamienny pocisk.

Proca jest jedną z najstarszych broni myśliwskich, wywodzącą się z czasów starożytnych. Składa się z dwóch rzemieni połączonych w środku, z rozszerzoną częścią środkową w kształcie miseczki, do której umieszcza się pocisk. Aby wyrzucić pocisk, należy szybko obracać proca i puszczać go w odpowiednim momencie. Tradycyjnie jako pocisk stosowano kamienie lub inne materiały o odpowiednim ciężarze i rozmiarze. Proca był używana przez myśliwych do polowań na zwierzynę, umożliwiając oddanie dalekiego strzału. Jednak skuteczność procy zależała od umiejętności myśliwego i precyzji celowania.

Proca jest symbolem dawnego sposobu polowania oraz legendarnym narzędziem myśliwskim. Współcześnie nadal jest używana przez niektórych myśliwych do polowań na zwierzynę, chociaż obecne modele są bardziej skuteczne i pozwalają na celowanie na większe odległości niż ich poprzednicy. Pomimo długiej historii korzystania z procy, dzisiaj nie cieszy się ona tak dużym uznaniem jak dawniej.

Jako ekspert łowiecki mogę dodać, że proca jest przykładem tradycyjnej broni myśliwskiej, która była niemal uniwersalna w swoim wykorzystaniu na przestrzeni wieków. Jej istotnym elementem był także proces zadawania śmiercionośnych ran zwierzętom łownym będącym podczas polowań celem dla mysliwego. Nowoczesne wersje procy różnią się od tych wykorzystywanych dawniej pod względem materiałów i technik konstrukcyjnych, jednak sama idea działania pozostała niezmienna przez wieki.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj proca w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę P

zobacz pełną listę haseł

pobudka

sygnał myśliwski grany na trąbce albo rogu, budzący myśliwych lub też oznajmiający rozpoczęcie polowama.

przewód łowiecki

inaczej conductus.

parostki

poroże kozła sarny. Prawidłowe parostki dorosłego kozła to szóslak. Stanowią trofeum z kozła.

preparowanie

poroży i oręża dzików. Do preparowania przystępujemy niezwłocznie po strzeleniu sztuki. Najpierw czyścimy wstępnie czaszkę (usuwamy język, mózg itd.), następnie moczymy przez 24 godz. w (...)

pocisk

w broni myśliwskiej część naboju (rażąca); może być kula lub śrut (zob. amunicja myśliwska).

piórko malarskie

zob. ostrolotka.

przelot

inaczej ciąg.

przodownica

łania, locha, owca prowadząca stado (chmarę, watahę) i czuwająca nad ich bezpieczeństwem.

pan bobrowy, pan bobrowy (dominus castorum)

najwyższy urzędnik pilnujący książęcego monopolu polowania na bobry. Podlegały mu zastępy bobrowników z całego kraju.

pieśń głuszca

głos wydawany przez tokującego koguta. Składa się z 4 wyraźnie oddzielonych zwrotek: klapanie powtarzane 5-15 razy przez około 4 s., trelowanie około 2 s., korkowanie - krótki główny ton (...)