Definicja hasła: przybitka
- przybitka
1) wojłokowa, rodzaj korka oddzielającego w naboju śrutowym proch od śrutu;
2) tekturowa, zamykająca nabój śrutowy (zob. amunicja myśliwska).
Przybitka to element konstrukcyjny naboju, pełniący funkcję zamykania oraz zabezpieczania prochu oraz śrutu przed wyciekiem. Występuje w formie wojłokowej, plastykowej lub tekturowej, w zależności od rodzaju naboju i broni, do której jest przeznaczona. Przybitka wojłokowa lub plastykowa wykorzystywana jest głównie do zamknięcia naboju śrutowego, zapobiegając rozsypywaniu się prochu i śrutu. Natomiast przybitka tekturowa jest stosowana zarówno do zamknięcia naboi śrutowych, jak i kulowych, pełniąc także funkcję oznaczenia rodzaju naboju.
W przypadku broni o lufach gładkich, nabój składa się z łuski zawierającej spłonkę, proch oraz przybitkę w formie wojłokowej lub plastykowej. Dodatkowo zawiera on pocisk składający się ze śrucin o równomiernej średnicy. Natomiast broń o lufach gwintowanych korzysta z naboi kulowych, które różnią się od tych używanych przy broni o lufach gładkich jedynie kształtem pocisku oraz materiałem łuski – najczęściej mosiężnej.
Definicja przybitki łączy w sobie zarówno aspekty techniczne konstrukcji oraz praktyczne zastosowanie w procesie łowieckim i posługiwaniu się bronią myśliwską. Wartościowy słownik łowiecki powinien uwzględniać nie tylko opis budowy i funkcji przybitki, ale także jej znaczenie dla procesu myśliwskiego oraz praktyczne aspekty używania broni i amunicji przez myśliwych.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj przybitka w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę P
- psiarczyk
dawniej chłopiec przy psach, pomocnik kotłowego.
- podskakiwać
podchodzić tokującego głuszca. Polega to na szybkim podbiegnięciu w kierunku ptaka w trakcie głuchej pieśni - kiedy głuszec nie słyszy (zob. (...)
- piżmak, piżmak (Ondatra zibethica L.)
gatunek z rzędu gryzoni pochodzący z Ameryki płn. Sprowadzony w 1905 r. do Czech rozprzestrzenił się m.in. do Polski. Długość ciała 260-400 mm, ogona 180-280 mm, ciężar 700-1600 g. (...)
- płaskonos, płaskonos (Spatula clypeata L.)
bardzo nielicznie lęgowy ptak z rodziny blaszkodziobych należący do kaczek właściwych. Charakterystyczną cechą płaskonosa jest wąski u nasady dziób, rozszerzony przy końcu. Długość (...)
- paszcza
otwór gębowy niedźwiedzia, wilka, rysia i psa.
- przebicie
jeden z istotnych czynników skuteczności strzału śrutowego. Mierzymy go strzelając z odległości 35 m do pudełka kartonowego, w którym rozmieszczono tekturki o wymiarach 30 x 30 cm i (...)
- ptaszniczka
długa myśliwska broń palna małego kalibru, używana do polowania na ptaki od XVI w., wyposażona zazwyczaj w zewnętrzny zamek kołowy i ściętą, bogato inkrustowaną kolbę.
- pędzel, pędzel, wiecheć
kiść włosów na zewnętrznej części organu płciowego rogacza, byka, tryka i dzika.
- pęta
krótkie rzemyki służące do przytrzymania ptaka łowczego.
- paprać się
o ptakach: kąpać się w piasku.