Definicja hasła: przybitka
- przybitka
1) wojłokowa, rodzaj korka oddzielającego w naboju śrutowym proch od śrutu;
2) tekturowa, zamykająca nabój śrutowy (zob. amunicja myśliwska).
Przybitka to element konstrukcyjny naboju, pełniący funkcję zamykania oraz zabezpieczania prochu oraz śrutu przed wyciekiem. Występuje w formie wojłokowej, plastykowej lub tekturowej, w zależności od rodzaju naboju i broni, do której jest przeznaczona. Przybitka wojłokowa lub plastykowa wykorzystywana jest głównie do zamknięcia naboju śrutowego, zapobiegając rozsypywaniu się prochu i śrutu. Natomiast przybitka tekturowa jest stosowana zarówno do zamknięcia naboi śrutowych, jak i kulowych, pełniąc także funkcję oznaczenia rodzaju naboju.
W przypadku broni o lufach gładkich, nabój składa się z łuski zawierającej spłonkę, proch oraz przybitkę w formie wojłokowej lub plastykowej. Dodatkowo zawiera on pocisk składający się ze śrucin o równomiernej średnicy. Natomiast broń o lufach gwintowanych korzysta z naboi kulowych, które różnią się od tych używanych przy broni o lufach gładkich jedynie kształtem pocisku oraz materiałem łuski – najczęściej mosiężnej.
Definicja przybitki łączy w sobie zarówno aspekty techniczne konstrukcji oraz praktyczne zastosowanie w procesie łowieckim i posługiwaniu się bronią myśliwską. Wartościowy słownik łowiecki powinien uwzględniać nie tylko opis budowy i funkcji przybitki, ale także jej znaczenie dla procesu myśliwskiego oraz praktyczne aspekty używania broni i amunicji przez myśliwych.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj przybitka w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę P
- pień
wyrostek kostny na czole samców zwierzyny płowej, na którym nasadzane jest poroże.
- pędzelek
kępka długich włosów na końcu ucha rysia.
- pole
1) teren, na którym odbywa się polowanie;
2) rok pracy psa myśliwskiego (np. drugie pole - drugi sezon).
- panewka
wklęsłe miejsce znajdujące się pod kurkiem strzelby skałkowej, gdzie podsypywało się proch (zob. skałkówka).
- prochownica, prochownica, pulwersak
dawniej używany rożek (bogato zdobiony) do noszenia prochu.
- postrzałek
zwierz raniony strzałem (ale nie śmiertelnie).
- pasowanie na myśliwego
stary obyczaj przyjmowania adepta do grona myśliwych. Nakazuje on dokonać tego ceremonialnie po ustrzeleniu przez adepta pierwszej sztuki grubej zwierzyny. Najstarszy wiekiem i doświadczeniem (...)
- parkot
woń jelenia byka podczas rykowiska.