Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: rozpórka

rozpórka

prawidło do suszenia skór futerkowych zwierząt łownych.

Rozpórka to prymitywny, ale nadal stosowany sposób suszenia skór futerkowych zwierząt łownych. Składa się z dwóch kawałków drewna w kształcie litery "V" połączonych belką poprzeczną. Skóra jest rozciągana na rozporze i pozostawiana do wyschnięcia w tej pozycji, dzięki czemu zachowuje swoją naturalną formę i elastyczność. Jest to tradycyjna metoda suszenia skór, stosowana od wieków przez myśliwych i futrzarzy.

Rozpórki wykorzystywane są przede wszystkim przy suszeniu skór jelenia, dzika, sarny oraz innych zwierząt łownych. Proces ten ma na celu zachowanie trwałości oraz jakości skóry, co umożliwia dalsze przetwarzanie jej na futra oraz inne wyroby skórzane. Ponadto, poprzez suszenie na rozporze skóra futerkowa może zachować swoje naturalne cechy takie jak miękkość i gładkość.

Choć coraz częściej stosowane są nowoczesne techniki suszenia i konserwacji skór futerkowych, to jednak niektórzy entuzjaści rękodzieła czy tradycjonaliści wciąż cenią sobie wartość tradycyjnej rospórki. Dla nich jest to nie tylko sposób utrzymania jakości materiału, ale również element dziedzictwa kulturowego i zapewnienie autentyczności wyrobów.

Warto podkreślić, że należy zachować ostrożność przy korzystaniu z rozpórki, aby nie uszkodzić delikatnych skór czy futer. Również wysuszone w ten sposób skóry wymagają odpowiedniej konserwacji i przechowywania, aby zachować swoje właściwości na dłużej.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj rozpórka w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę R

zobacz pełną listę haseł

rapeta

noga dzika.

rogacz, kozioł

samiec samy.

rujka

glos wydawany przez byka łosia (rżenie) podczas pokrywania klępy.

raróg, raróg (Falco cherrug Gray)

ptak drapieżny z rodziny sokołów, dawniej bardzo ceniony w sokolnictwie.

rozrzut

odchylenie pocisków kulowych od idealnego toru; zależy od jakości broni. Rozrzut broni śrutowej, przy strzale z broni o lufach gładkich, zależy m.in. od grubości śrutu. Np. rozrzut śrutu (...)

racica

rozdwojone kopyto u żubra, zwierzyny płowej, muflona, dzika i kozicy.

rzutek

krążek z łupliwego materiału, służący jako cel przy strzelaniu sportowym z myśliwskiej broni śrutowej. Rzutki są wyrzucane za pomocą specjalnych maszyn (zob. (...)

rohatyna

dawna myśliwska broń drzewcowa (dl. ok. 220 cm) o szerokim grocie, zaopatrzonym w wystający z boku hak-róg lub poprzeczkę.

rudel

stadko, stado saren

rzucać

o zwierzynie czworonożnej: wydawać potomstwo na świat.