Internetowy Słownik Łowiecki

Ryś (Lynx lynx) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny kotowatych, charakteryzujący się silnym i zwinnym ciałem. Dorosły osobnik osiąga długość od 70 do 130 cm, a jego ogon mierzy od 15 do 31 cm, przy masie ciała w przedziale od 16 do 38 kg. Wierzch ciała rysia jest szarorudy z ciemniejszymi plamami na grzbiecie i po bokach, natomiast spód ciała oraz wewnętrzna strona nóg są białe. Na uszach posiada pędzelki, a końcówka ogona jest czarna.

Ryś występuje głównie w Karpatach i we wschodniej Polsce. Jest samotnikiem, łączącym się w pary tylko przez krótki okres rui, który trwa od lutego do marca. Ciąża samic trwa 72 dni, a rodzić mogą od 2 do 5 młodych, które są karmione mlekiem przez 2-3 miesiące i pozostają pod opieką matki przez około rok. Gryzoń, sarna czy młody jeleń to typowe ofiary dla rysia.

Jest to zwierzę łowne, a jego trofeum stanowi skóra oraz czaszka, które są wyceniane zgodnie z międzynarodową punktacją. Ryś ma duże znaczenie ekologiczne, regulując populacje innych zwierząt łownych oraz przyczyniając się do ochrony lasów przed nadmiernym rozprzestrzenianiem się szkodników leśnych.

Ryś jest symbolem tradycyjnego myślistwa i łowiectwa oraz stanowi ważny element dla myśliwych jako trofeum łowieckie. Jego obecność wpływa na zachowanie równowagi ekosystemu leśnego i jest ważnym elementem kulturowym regionów, gdzie występuje.