Definicja hasła: samopał
- samopał
kłusownicza broń działająca po potrąceniu przez przechodzącego zwierza linki przymocowanej do spustu broni, wycelowanej na przesmyk zwierzyny.
Samopał – to rodzaj kłusowniczej broni, która działa poprzez uruchomienie po potrąceniu przez przechodzącego zwierza linki przymocowanej do spustu broni, która jest wycelowana na przesmyk zwierzyny. Charakterystyczną cechą samopału jest to, że strzał wystrzeliwany jest bez udziału człowieka, co czyni jego użycie nielegalnym i nieetycznym w kontekście polowania.
Broń samopla jest narzędziem wykorzystywanym głównie przez kłusowników, czyli osoby łamiące przepisy dotyczące polowań i ochrony zwierząt. Wykorzystanie takiej broni w działaniach łowieckich stanowi poważne zagrożenie dla populacji dzikich zwierząt oraz narusza zasady etycznej i legalnej polowania.
Ponadto, samopały są przedmiotem surowo zakazanym prawem łowieckim i stanowią poważny problem dla ochrony przyrody i kontroli populacji dzikich zwierząt. Ich użycie niesie za sobą konsekwencje prawne, a osoby stosujące samopały podlegają surowym sankcjom, włączając w to kary finansowe oraz kary więzienia.
Wobec poważnego zagrożenia jakim jest broń samopał, konieczna jest intensywna działalność kontrolno-śledcza oraz edukacyjna, aby skutecznie przeciwdziałać praktykom kłusowniczym i ochronić dziką faunę przed nielegalnym odstrzałem z wykorzystaniem tej nieetycznej broni.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj samopał w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę S
- szable
dolne kły samca dzika (razem z fajkami tworzą oręż - trofeum z dzika).
- sęk
wyrostek na łopacie daniela i łosia.
- stopka
zakończenie kolby broni myśliwskiej.
- stożek przejściowy
krótki odcinek przewodu lufy za komorą nabojową o zwężającej się średnicy.
- szczenię
młody pies, wilk, lis, borsuk, jenot itd.
- strój myśliwski
1) oficjalny ubiór myśliwego członka PZŁ. Do stroju w pełnej gali nosi się odznaczenia łowieckie oraz sznur ozdobny (od prawego ramienia do pierwszego guzika zapinającego kurtkę) oraz (...)
- skałkówka
dawna broń myśliwska, w której kurek był zaopatrzony w skałką, później zastąpiony pistonem.
- studzenie tuszy
proces wychłodzenia strzelonej zwierzyny po jej wypatroszeniu. Odbywa się przez powieszenie tuszy w chłodnym i przewiewnym miejscu (szczególnie ważne, gdy jest ciepło).
- szlifowanie, szlifowanie, czyhitanie, głucha pieśń
czwarta, ostatnia zwrotka pieśni głuszca; wówczas ptak głuchnie i można go podskoczyć na odległość strzału.
- świadectwo pochodzenia zwierzyny
druk ścisłego zarachowania dokumentujący legalność pozyskania przewożonej sztuki; wystawia go dzierżawca obwodu łowieckiego.