Definicja hasła: składność broni
- składność broni
zaleta broni, która zależy od dopasowania jej do budowy anatomicznej myśliwego (zob. dopasowywanie broni).
Składność broni to zaleta, zależna od dopasowania broni do budowy anatomicznej myśliwego, w tym kolby, jej długości, grubości i awantażu, a także ciężaru i kalibru broni. Optymalna składność broni przekłada się na wygodę w użytkowaniu oraz precyzję celowania. Dla osiągnięcia optymalnej składności konieczne jest dobór odpowiedniego rodzaju broni do budowy anatomicznej myśliwego. Na przykład, osoby o długich ramionach mogą preferować broń o dłuższej lufie i większym ciężarze dla lepszego balansu i celności. Z kolei osoby o krótszych ramionach mogą wybierać broń o krótszej lufie i mniejszym ciężarze, umożliwiającą łatwiejsze manewrowanie.
Warto również zwrócić uwagę na dodatkowe czynniki wpływające na skuteczność strzelania i precyzyjne celowanie, takie jak waga amunicji, typ amunicji oraz rodzaj lufy. Dlatego istotne jest dopasowanie broni nie tylko do budowy anatomicznej myśliwego, ale również do tych czynników. Składność broni jest więc rezultatem kompleksowego dopasowania różnych elementów broni do indywidualnych cech myśliwego, co pozwala uzyskać jak najwyższą wydajność podczas polowania czy sportowego strzelania.
Podsumowując, składność broni to zaleta wynikająca z właściwego dostosowania poszczególnych elementów broni do budowy anatomicznej myśliwego oraz innych czynników mających wpływ na precyzję i wygodę użytkowania. Poprawne dopasowanie bronii do cech osobniczych pozwala osiągnąć optymalne efekty strzeleckie poprzez zapewnienie komfortu użytkowania oraz precyzyjności celowania.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj składność broni w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę S
- sadowić
umieszczać ptaka łowczego na berle.
- strugi
przednie siekacze zająca i królika.
- sokolnik
1) w średniowieczu służący, opiekujący się sokolarnią;
2) od XV w. urzędnik dworu (sokolniczy);
3) dziś - myśliwy polujący z ptakami łowczymi.
- szczwany
o zwierzu doświadczonym, chytrym, który niejednokrotnie miał styczność z myśliwymi i psami.
- sfora
1) rzemień służący do prowadzenia psów gończych)
2) para psów gończych.
- sęki
rogowe palczaste odrosty na łopatach daniela
- świadectwo pochodzenia zwierzyny
druk ścisłego zarachowania dokumentujący legalność pozyskania przewożonej sztuki; wystawia go dzierżawca obwodu łowieckiego.
- szczerbinka
część przyrządu celowniczego na lufie kulowej lub kombinowanej broni myśliwskiej w postaci blaszki z pionowym wycięciem.
- sztych
iść na sztych: o zwierzynie idącej wprost na stanowisko myśliwego.
- sznurować
o wilkach i lisach: posuwać się po linii prostej; pozostawiany trop nazywamy sznurem.