Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: szczenna

szczenna

o ciężarnej suce.

Szczenna to termin używany w łowiectwie, który odnosi się do samicy dzika (dziki lub dzika), która jest ciężarna. Okres ciąży u loch trwa około 115 dni, po czym przychodzi na świat miot liczący zazwyczaj od 4 do 8 prosiąt. Termin "szczenna" jest używany głównie w kontekście polowania, gdyż w niektórych krajach polowanie na szczenną samicę jest regulowane pod względem prawidłowego zarządzania populacją dzików.

Charakterystyczne dla szczennej może być jej zachowanie, zwłaszcza w okresie przygotowania do porodu. Może stać się bardziej agresywna i defensywna wobec potencjalnych zagrożeń oraz terytorialna w obronie swojego legowiska. Dla łowców jest to istotne, gdyż muszą podejść do polowań na takie zwierzęta z większą ostrożnością i umiejętnością czytania zachowań dzika.

W kontekście ochrony środowiska naturalnego i zarządzania populacją dzików, monitoring szczennych samic może być istotny dla oceny stanu zdrowia i kondycji populacji dzików oraz planowania dalszych działań mających na celu zachowanie równowagi ekosystemu leśnego. Ponadto, wiedza o liczbie szczennych samic może również pomóc w przewidywaniu ilości młodych prosiąt, co ma znaczenie dla zapewnienia odpowiedniej ochrony i opieki nad młodymi osobnikami oraz utrzymania zdrowej populacji dzików.

Warto zauważyć także, że termin "szczenna" może być równie istotny dla myśliwych i hodowców jako informacja o rozwoju sezonu łowieckiego lub planach hodowlanych. Dla myśliwych szczenna suczka może być przedmiotem specjalnej uwagi podczas polowań, a dla hodowców - cennym źródłem informacji podczas planowania rozrodu oraz kontroli stanu zdrowia stad.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj szczenna w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę S

zobacz pełną listę haseł

szczerbinka

część przyrządu celowniczego na lufie kulowej lub kombinowanej broni myśliwskiej w postaci blaszki z pionowym wycięciem.

sokolnik

1) w średniowieczu służący, opiekujący się sokolarnią;
2) od XV w. urzędnik dworu (sokolniczy);
3) dziś - myśliwy polujący z ptakami łowczymi.

sekundowanie

naśladowanie przez wyżla drugiego ligowca, który zwietrzywszy zwierzynę wystawia ją.

sztuka

pojedynczy zwierz.

stanowić

o psach myśliwskich: zatrzymać w miejscu gonionego zwierza, dając myśliwemu możliwość dojścia i oddania strzału.

szydło

ostre zakończenie tyki jelenia byka lub kozła.

spust

język spustowy, umieszczony pod szyjką broni myśliwskiej; ściągnięcie go powoduje zwolnienie iglicy i strzał. Prawidłowa twardość spustu wynosi: pierwszy 1,7-1,9 kgm, drugi 1,9-2,1 (...)

stroik

woabik na ptaki, rodzaj piaszczałki.

szlakować

staropolskie: tropić zwierzynę.

studzenie tuszy

proces wychłodzenia strzelonej zwierzyny po jej wypatroszeniu. Odbywa się przez powieszenie tuszy w chłodnym i przewiewnym miejscu (szczególnie ważne, gdy jest ciepło).