Definicja hasła: szczwacz
- szczwacz
członek dawnej książęcej służby łowieckiej, układacz chartów i ogarów.
Szczwacz to członek dawnej książęcej służby łowieckiej, specjalista w dziedzinie przygotowywania chartów i ogarów. W czasach feudalnych, szczwacz pełnił istotną rolę jako osoba wyspecjalizowana w przygotowywaniu narzędzi i psów do polowań. Jego głównym zadaniem było dopilnowanie, aby psy (ogary) były odpowiednio wyszkolone oraz zdolne do efektywnego współdziałania z myśliwymi podczas polowań. Oprócz tego szczwacz miał obowiązek sporządzania chartów, czyli specjalnych sieci używanych do polowań na ptaki. Jego zadania to również kontrola i przygotowanie innych narzędzi łowieckich, takich jak łuki, strzały oraz organizacja transportu zdobyczy i przechowywanie mięsa po zakończonych polowaniach.
W społeczeństwach feudalnych szczwacze cieszyli się dużym uznaniem ze względu na swoje umiejętności i szeroką wiedzę z zakresu łowiectwa. Usługi szczwaczy były cenione przez szlachtę i arystokrację, co często skutkowało pobieraniem opłat za ich usługi. Szczwacze często pełnili służbę u szlacheckich rodzin jako ich prywatni specjaliści od polowań, pomagając w organizacji i przeprowadzaniu dzikich polowań na terenie państwa feudalnego.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj szczwacz w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę S
- sarnina
dziczyzna z sarny.
- strzyżak jeleni, strzyżak jeleni, mucha jelenia
szkodliwa muchówka, pasożyt zewnętrzny jelenie, żywi się jego krwią, obłamuje sobie skrzydła w jego sierści. Występuje tam, gdzie licznie bytują jelenie.
- skarmiać
zużywać paszę do karmienia zwierzyny.
- suka
samica psa, borsuka, jenota i lisa.
- szronowe
jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego, polegający na obowiązku tropienia zwierzyny po białej stopie.
- spust
język spustowy, umieszczony pod szyjką broni myśliwskiej; ściągnięcie go powoduje zwolnienie iglicy i strzał. Prawidłowa twardość spustu wynosi: pierwszy 1,7-1,9 kgm, drugi 1,9-2,1 (...)
- słuchy
uszy dzika, zająca i królika.
- siedmnadziesta
kara pieniężna wynosząca 70 grzywien, nakładana w dawnej Polsce za wykroczenia przeciwko książęcemu prawu, w tym także za przestępstwa łowieckie.
- szarawary
długie kosmate kłaki, obrastające uda ssaków drapieżnych.
- sznur
trop wilka lub lisa.