Definicja hasła: sztucer
- sztucer
myśliwska broń kulowa: może być pojedynczy, podwójny (o pionowym lub poziomym układzie luf) oraz powtarzalny (repetier lub automat). Najczęściej używane w Polsce sztucery mają kaliber 7 mm 30-06, 8 mm.
Sztucer – rodzaj myśliwskiej broni kulowej, charakteryzujący się długą lufą o długości od 18 do 24 cali. Może występować w formie pojedynczej lub podwójnej, z różnymi układami luf (pionowym lub poziomym). Istnieją również sztucery powtarzalne, wyposażone w mechanizm powtarzalny (repetier lub automat). Najczęściej używane sztucery posiadają kaliber 7 mm 30-06 lub 8 mm. Ze względu na swoją niezawodność i łatwość obsługi, sztucery cieszą się dużą popularnością wśród myśliwych. Ich lekka konstrukcja ułatwia przenoszenie oraz trzymanie przez dłuższy czas.
Ponadto cechuje je duży zasięg i możliwość strzelania z dużych odległości. Sztucery są uniwersalne i mogą być używane do polowań na różnorodną zwierzynę – zarówno drobne ptaki, jak i duże dzikie zwierzęta. Dzięki możliwości ustawienia zgodnie z potrzebami myśliwego, stanowią bardzo wszechstronną broń myśliwską. Powszechnie stosowane w Polsce ze względu na swoje zalety oraz efektywność w praktyce łowieckiej.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj sztucer w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę S
- strzelec
ogólne określenie wszystkich służb łowieckich księcia.
- ślad
dawniej trop.
- szyjka
węższa część łoża służąca za uchwyt broni.
- sztucer
myśliwska broń kulowa: może być pojedynczy, podwójny (o pionowym lub poziomym układzie luf) oraz powtarzalny (repetier lub automat). Najczęściej używane w Polsce sztucery mają kaliber 7 (...)
- siedmnadziesta
kara pieniężna wynosząca 70 grzywien, nakładana w dawnej Polsce za wykroczenia przeciwko książęcemu prawu, w tym także za przestępstwa łowieckie.
- skłusować
pozyskać nielegalnie zwierzynę.
- suka
samica psa, borsuka, jenota i lisa.
- skałkówka
dawna broń myśliwska, w której kurek był zaopatrzony w skałką, później zastąpiony pistonem.
- sól
bardzo ważny składnik zimowego dokarmiania zwierzyny; najlepiej podawać w lizawkach zmieszaną z gliną lub sól kamienną.
- skupienie pocisków
odległość między poszczególnymi trafieniami w tarczę przy tym samym wycelowaniu (zob. rozrzut).