Definicja hasła: wabidło
- wabidło
urządzenie służące do wabienia ptaka łowczego na rękawicę; wykonane jest z drewna obszytego materacykiem z tkaniny oraz ma przymocowane skrzydła, najczęściej gołębia.
Wabidło to narzędzie wykorzystywane przez myśliwych do wabienia ptaków łowczych na rękawicę. Składa się z drewnianej konstrukcji obszytej materacykiem z tkaniny, z przymocowanymi skrzydłami, najczęściej wykonanymi z piór gołębia. Myśliwy trzyma wabidło w ręce i obraca je, poruszając skrzydłami, aby przyciągnąć uwagę ptaka łowczego. Gdy ptak zauważy ruch skrzydeł, może podlecieć bliżej, pozwalając myśliwemu na podniesienie rękawicy i zaproszenie ptaka do usiadania na niej.
Wabidło jest kluczowym narzędziem dla myśliwych, pełniącym funkcję wabienia ptaków łowczych na rękawicę. Jest także czasami uważane za symbol zawodu myśliwego, umożliwiając im cieszenie się ich pasją łowiecką. Dzięki wabidłu myśliwi mogą zbliżyć się do ptaków łowczych i pozwolić im usiąść na rękawicy, co stanowi istotny element ich praktyk łowieckich.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj wabidło w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę W
- wykształcać, wykształcać, nasadzać
budować poroże przez jeleniowate.
- walić
o zwierzynie: iść na myśtiwego sztuka za sztuką.
- Winchester
amerykańska firma produkująca broń, w tym sztucery, repetowane charakterystycznie od dołu.
- wyciec
o ptakach łownych, przeważnie o kuropatwach i bażantach: uciec bezszelestnie.
- wystawy psów rasowych
pokazy psów rasowych organizowane przez Związek Kynologiczny, mające na celu przegląd rodowodowego materiału hodowlanego. Wystawy są ogólne i specjalistyczne (jednej rasy). Psy ocenione są (...)
- wędrowny
1) o zwierzynie zmieniającej często miejsce pobytu;
2) O ptactwie odlatującym w jesieni na południe, a powracającym wiosną.
- wtok
wgłębienie w metalowej łusce nabojów do broni kulowej powtarzalnej, w które wchodzi pazur wyciągu i wyrzuca łuskę. Brak litery R na łusce oznacza nabój z wtokiem, np. 7 X 64.
- wydż-ha
rozkaz charciarza pobudzający charty do gonu.
- włóczyć
o borsuku: znosić suche rośliny do zaścielenia nory na zimę.
- wilczy dół
stosowana do końca XIX w. pułapka na wilki.