Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: wydra

wydra, wydra (Lutra lutra L.)

gatunek z rodziny łasicowatych; długotść ciała 62-100 cm, ogona 35- 60 cm, ciężar 5-15 kg, grzbiet brązowy, reszta ciała jaśniejsza. Żyje w stawach i jeziorach o wysokich brzegach, w których kopie rozlegle nory. Ciąża przedłużona trwa 9 miesięcy, po czym rodzi się 2-4 młode w miocie. Pożywienie stanowią głównie ryby. Jest to zwierzę łowne, posiadające całoroczny okres ochronny.

Wydra (Lutra lutra) – drapieżne ssaki z rodziny łasicowatych. Charakteryzują się długim, smukłym ciałem o długości 62-100 cm, z krótkimi łapami i ogonem o długości 35-60 cm oraz ciężarem wynoszącym od 5 do 15 kg. Ich futro na grzbiecie jest brązowe, natomiast pozostała część ciała jest jaśniejsza. Żyją one głównie w stawach i jeziorach o wysokich brzegach, w których kopią rozległe nor. Wydra to zwierzę aktywne nocą, spędzające dni w swoich norach. Posiadają silne szczęki oraz dobrze rozwinięty zmysł węchu, co umożliwia im skuteczne polowanie na ryby, stanowiące główne źródło ich pożywienia.

Okres ciąży u wydry trwa 9 miesięcy, a samice rodzą zazwyczaj 2-4 młode. Wydry są zwierzętami łownymi objętymi całorocznym okresem ochronnym. Są również istotnym elementem ekosystemu wodnego, dlatego ważne jest zachowanie ich naturalnego środowiska oraz unikanie zanieczyszczeń chemicznych, które mogłyby zagrażać ich życiu i zdrowiu.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj wydra w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę W

zobacz pełną listę haseł

wietrznik

nozdrza u zwierząt drapieżnych i psa.

wyżły

grupa ras psów myśliwskich używanych do polowań. Dzielimy je na angielskie (pionier i selery), niemieckie (krótkowłosy, szorstkowłosy i rzadko spotykany długowłosy), francuskie (gryfon) i (...)

wilcza odnoga

dodatkowa odnoga w wieńcu jelenia wyrastająca między opierakiem a koroną.

wędrowny

1) o zwierzynie zmieniającej często miejsce pobytu;
2) O ptactwie odlatującym w jesieni na południe, a powracającym wiosną.

wylot

1) w broni myśliwskiej: otwór przewodu lufy, którym wychodzi pocisk;
2) miejsce wyjścia kuli z tuszy zwierzyny;
3) wyjście z nory.

wełna

sierść muflona lub żubra.

wlot

miejsce, w które pocisk trafił zwierzę.

wizurka

wąska przecinka zrobiona w lesie, od stałego stanowiska, ułatwiająca oddanie strzału w gęstwinie.

wyrzutnik

zob. eżektor.

wyciskać

wygonić zwierzynę z jej kryjówki.