Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: wydra

wydra, wydra (Lutra lutra L.)

gatunek z rodziny łasicowatych; długotść ciała 62-100 cm, ogona 35- 60 cm, ciężar 5-15 kg, grzbiet brązowy, reszta ciała jaśniejsza. Żyje w stawach i jeziorach o wysokich brzegach, w których kopie rozlegle nory. Ciąża przedłużona trwa 9 miesięcy, po czym rodzi się 2-4 młode w miocie. Pożywienie stanowią głównie ryby. Jest to zwierzę łowne, posiadające całoroczny okres ochronny.

Wydra (Lutra lutra) – drapieżne ssaki z rodziny łasicowatych. Charakteryzują się długim, smukłym ciałem o długości 62-100 cm, z krótkimi łapami i ogonem o długości 35-60 cm oraz ciężarem wynoszącym od 5 do 15 kg. Ich futro na grzbiecie jest brązowe, natomiast pozostała część ciała jest jaśniejsza. Żyją one głównie w stawach i jeziorach o wysokich brzegach, w których kopią rozległe nor. Wydra to zwierzę aktywne nocą, spędzające dni w swoich norach. Posiadają silne szczęki oraz dobrze rozwinięty zmysł węchu, co umożliwia im skuteczne polowanie na ryby, stanowiące główne źródło ich pożywienia.

Okres ciąży u wydry trwa 9 miesięcy, a samice rodzą zazwyczaj 2-4 młode. Wydry są zwierzętami łownymi objętymi całorocznym okresem ochronnym. Są również istotnym elementem ekosystemu wodnego, dlatego ważne jest zachowanie ich naturalnego środowiska oraz unikanie zanieczyszczeń chemicznych, które mogłyby zagrażać ich życiu i zdrowiu.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj wydra w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę W

zobacz pełną listę haseł

wielotykowość

rogacz lub byk mający poroże o większej niż dwie liczbie tyk.

widłak

młody jeleń byk lub kozioł mający na każdej, lub przynajmniej na jednej, tyce najwyżej dwie odnogi.

wydż-ha

rozkaz charciarza pobudzający charty do gonu.

wyprzedzenie

mierzenie z broni do ruchomego celu (przed cel), uwzględniające prędkość pocisku oraz prędkość, kierunek i odległość myśliwego od poruszającego się celu. Średnia prędkość (...)

wiecha

inaczej polano.

wycinek

trzyletni samiec dzika.

wataha

stado dzików lub wilków.

wab, wabienie

naśladowanie przez myśliwego głosów zwierząt lub ptaków, mające na celu sprowokowanie ich do odpowiedzi lub zbliżania się. Do tego służą odpowiednie wabiki.

wachlarz

ogon koguta głuszca.

wadera, wadera, wilczyca

samica wilka.