Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: welshterier

welshterier

mało popularna w Polsce rasa terierów używana do polowań na dziki i w norach.

Welsh terier to rasa psów należąca do grupy terierów, wywodząca się z Walii. Jest to średniej wielkości pies o charakterystycznej szorstkiej sierści, która może być w kolorze pręgowanym, czarnym i brązowym. Welsh teriery są znane ze swojej odwagi, zaradności i determinacji w polowaniach, zwłaszcza na dziki i w norach.

W kontekście łowieckim Welsh terier jest ceniony ze względu na swoje umiejętności myśliwskie. Ich silny instynkt polowania sprawia, że są świetnymi tropicielami, a także doskonale sprawdzają się w pracy pod ziemią, gdzie mogą ścigać się z innymi zwierzakami takimi jak lisy lub borsuki. Dzięki swojej wytrzymałości fizycznej i sprytowi są w stanie skutecznie wspomagać myśliwych podczas polowań.

Mimo że Welsh teriery nie są bardzo popularne w Polsce, są cenione przez miłośników łowiectwa za ich inteligencję, żywotność i lojalność. Są to doskonałe psy do pracy na polowaniach zarówno na otwartym terenie, jak i w trudno dostępnych zakamarkach nor oraz przydatne towarzystwo dla myśliwych.

Ponadto, warto podkreślić, że Welsh teriery są również psem towarzyskim o żywym temperamentem i silnym więziem z właścicielem. Można je uczyć posłuszeństwa i szkolić do różnych dyscyplin, co sprawia, że zdobyły popularność również poza obszarem łowieckim jako wierni towarzysze życia codziennego.

Warto dodać, że ze względu na swoją energię oraz potrzebę aktywności fizycznej i umysłowej, Welsh teriery powinny być prowadzone przez aktywnych właścicieli zdolnych zapewnić im odpowiednią ilość aktywności oraz bodźców intelektualnych.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj welshterier w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę W

zobacz pełną listę haseł

wypychanie zwierząt

1) wypędzanie zwierzyny lub ptactwa z zarośli przez psa myśliwskiego;
2) preparowanie trofeów, polegające na wypełnianiu skóry i modelowaniu postaci całego zwierzęcia lub ptaka.

wyżeł niemiecki krótkowłosy

pies myśliwski o wysokości ok. 60 cm, silnej budowy, wywodzący się z krzyżówki pointera z dawnym wyilem niemieckim. Sierść krótka, umaszczenie brązowe lub brudnopopielate w cętki i (...)

wyciec

o ptakach łownych, przeważnie o kuropatwach i bażantach: uciec bezszelestnie.

wyżeł niemiecki szorstkowłosy

pies myśliwski, budową i maścią przypominający vr. n. gładkowłosego. Różni się od niego długością i rodzajem włosa. Ma sierść ostrą, twardą o długości ok. 4 cm. Pysk (...)

wełna

sierść muflona lub żubra.

włosień kręty

zob. trychina.

wab, wabienie

naśladowanie przez myśliwego głosów zwierząt lub ptaków, mające na celu sprowokowanie ich do odpowiedzi lub zbliżania się. Do tego służą odpowiednie wabiki.

wycieranie poroża

ścieranie przez jeleniowate scypułu z wykształconego już poroża.

wodzić

o samicy: prowadzić młode.

wieczny ósmak

jeleń byk, który z roku na rok powtarza poroże w formie ósmaka.