Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: wieniec koronny

wieniec koronny

wieniec zakończony koronami obustronnie koronny) lub tylko jedną koroną (jednostronnie koronny).

Wieniec koronny to ozdoba wykorzystywana głównie w łowiectwie, składająca się z wzniesionego koła zakończonego koronami po obu stronach lub tylko jednej. Wieniec jest powszechnie stosowany do prezentowania trofeów łowieckich, takich jak rogacze i dziki, ale może być również wykorzystywany do ozdabiania innych przedmiotów, na przykład pamiątkowych medali czy nagród. Korony na wieńcu mogą być wykonane z różnych materiałów, takich jak metal, drewno lub tworzywo sztuczne oraz ozdobione kamieniami szlachetnymi lub perłami. Ozdoba ta może być noszona zarówno na głowie, jak i na szyi jako element dekoracyjny.

Poza swoim zastosowaniem w kontekście łowieckim, wieniec koronny jest popularną ozdobą noszoną przez myśliwych podczas ceremonii łowieckich oraz innymi uroczystościach. Ponadto, jest często widziany także podczas parad i innych imprez publicznych. Wieniec koronny może więc pełnić funkcję zarówno praktyczną, jak i symboliczną, będąc nieodłącznym elementem tradycji łowieckich oraz składnikiem stroju ceremonialnego i insygnii wiernie odwzorującym ducha polowań i tradycji kultury myśliwskiej.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj wieniec koronny w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę W

zobacz pełną listę haseł

woliera

duża klatka z siatki służąca do hodowli lub przechowywania ptactwa łownego, głównie kuropatw i bażantów.

wnyk

pętla ze sznurka, drutu lub włosia, służąca kłusownikom do łapania zwierząt i ptaków. Umieszczana jest na drzewie, kołku lub krzakach w ten sposób, aby zwierzę weszło w pętlę. Na (...)

wachlarz

ogon koguta głuszca.

wycieranie poroża

ścieranie przez jeleniowate scypułu z wykształconego już poroża.

wypychanie zwierząt

1) wypędzanie zwierzyny lub ptactwa z zarośli przez psa myśliwskiego;
2) preparowanie trofeów, polegające na wypełnianiu skóry i modelowaniu postaci całego zwierzęcia lub ptaka.

włóczka

wleczenie zabitego zwierza lub ptaka w celu stworzenia sztucznego tropu do szkolenia psa myśliwskiego albo zwabienia wilka lub lisa.

wilczyca, wilczyca, wadera

samica wilka.

włóczyć

o borsuku: znosić suche rośliny do zaścielenia nory na zimę.

wystawiać

o wyżle: wskazywać zwietrzoną zwierzynę (zob. stójka).

wilk, wilk (Canis lupus L.)

gatunek z rodziny psów, długość ciała około 100-150 cm, ogona 30-50 cm, ciężar ciała 30-60 kg, ubarwienie płowe, czerniawe na grzbiecie, pierś, brzuch oraz wewnętrzna strona nóg (...)