Definicja hasła: wieniec koronny
- wieniec koronny
wieniec zakończony koronami obustronnie koronny) lub tylko jedną koroną (jednostronnie koronny).
Wieniec koronny to rodzaj ozdoby, która jest często używana w łowiectwie. Jest to wieniec zakończony koronami po obu stronach lub tylko po jednej stronie. Wieniec koronny jest często używany do ozdabiania trofeów łowieckich, takich jak rogacze, dziki i jelenie. Może być również używany do ozdabiania innych przedmiotów, takich jak pamiątkowe medale lub nagrody.
Korony na wieńcu mogą być wykonane z różnych materiałów, w tym z metalu, drewna lub tworzywa sztucznego. Mogą być one również ozdobione różnymi elementami dekoracyjnymi, takimi jak kamienie szlachetne lub perły. Wieniec może być również ozdobiony innymi elementami, takimi jak pióra lub frędzle.
Wieniec koronny może być noszony na głowie lub na szyi jako ozdoba. Jest to popularna ozdoba noszona przez myśliwych podczas ceremonii łowieckich i innych uroczystości. Jest to również popularna ozdoba noszona przez osoby biorące udział w paradach i innych imprezach publicznych.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj wieniec koronny w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę W
- wyżeł niemiecki krótkowłosy
pies myśliwski o wysokości ok. 60 cm, silnej budowy, wywodzący się z krzyżówki pointera z dawnym wyilem niemieckim. Sierść krótka, umaszczenie brązowe lub brudnopopielate w cętki i (...)
- wżery, wżery, rak
wgłębienia w przewodzie lufy powstałe wskutek działania rdzy i resztek spalonego prochu oraz materiałów inicjujących ze spłonki.
- wilczek
młody wilk.
- węglarz
lis o czarnym umaszczeniu pyska, stawek i podbrzusza.
- wyprzedzenie
mierzenie z broni do ruchomego celu (przed cel), uwzględniające prędkość pocisku oraz prędkość, kierunek i odległość myśliwego od poruszającego się celu. Średnia prędkość (...)
- wylot
1) w broni myśliwskiej: otwór przewodu lufy, którym wychodzi pocisk;
2) miejsce wyjścia kuli z tuszy zwierzyny;
3) wyjście z nory.
- wilczyca, wilczyca, wadera
samica wilka.
- wilczy chód
sposób poruszania się wilków, polegający na tym, że każdy następny wilk stawia nogi dokładnie w trop poprzednika. W związku z tym dobry tropiciel potrafi powiedzieć, czy szedł jeden, czy (...)
- warczeć
o rysiach wydających głos w czasie cieczki.