Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: wataha

wataha

stado dzików lub wilków.

Wataha to hierarchicznie zorganizowana grupa dzików lub wilków, zwykle składająca się z samca alfa, samicy alfa i ich potomstwa. W wataze panuje wyraźna hierarchia, a samiec alfa pełni rolę głowy grupy, dbając o bezpieczeństwo i ochronę pozostałych członków watahy. Samica alfa natomiast zajmuje się wychowaniem młodych oraz utrzymaniem ładu wewnątrz grupy. Liczebność watahy może się różnić w zależności od gatunku i środowiska, w którym się znajduje, oscylując od kilku do kilkudziesięciu osobników.

Watahy dzików i wilków odgrywają istotną rolę w ekosystemie naturalnym poprzez regulację populacji innych zwierząt. Chronią one również przed szkodnikami oraz pomagają w regulowaniu populacji dzikich zwierząt, które mogłyby stanowić zagrożenie dla ludzi lub ich upraw. Oprócz tego watahy posiadają swoje własne tradycje, obyczaje oraz określone role społeczne i hierarchię. Wilki w watasze komunikują się między sobą za pomocą określonych sposobów komunikacji, a dzikie watahy stosują również odrębne metody polowania i łowienia.

W wolnej przyrodzie watahy wyznaczają określone miejsca do odpoczynku oraz tytulują swoje terytoria, co stanowi istotny element dla zachowania równowagi ekologicznej.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj wataha w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę W

zobacz pełną listę haseł

woliera

duża klatka z siatki służąca do hodowli lub przechowywania ptactwa łownego, głównie kuropatw i bażantów.

wychowalnia

pomieszczenie, w którym odbywa się wychów bażantów.

widłak

młody jeleń byk lub kozioł mający na każdej, lub przynajmniej na jednej, tyce najwyżej dwie odnogi.

węglarz

lis o czarnym umaszczeniu pyska, stawek i podbrzusza.

włóczka

wleczenie zabitego zwierza lub ptaka w celu stworzenia sztucznego tropu do szkolenia psa myśliwskiego albo zwabienia wilka lub lisa.

wilczy dół

stosowana do końca XIX w. pułapka na wilki.

wlot

miejsce, w które pocisk trafił zwierzę.

wylot

1) w broni myśliwskiej: otwór przewodu lufy, którym wychodzi pocisk;
2) miejsce wyjścia kuli z tuszy zwierzyny;
3) wyjście z nory.

wąsy

kępki długich piór sterczących po obu stronach dzioba koguta dropia.

wypychanie zwierząt

1) wypędzanie zwierzyny lub ptactwa z zarośli przez psa myśliwskiego;
2) preparowanie trofeów, polegające na wypełnianiu skóry i modelowaniu postaci całego zwierzęcia lub ptaka.