Definicja hasła: waga
- waga
kierunek, w którym zwykle udaje się zwierzyna ruszona ze swojej ostoi.
Waga to termin używany w łowiectwie, określający kierunek, w którym zwykle udaje się zwierzyna ruszona ze swojej ostoi. Jest to istotna umiejętność myśliwych, umożliwiająca im śledzenie i odnalezienie zwierzyny. Metody określania wag są zróżnicowane i uwzględniają obserwację śladów pozostawionych przez zwierzynę, a także dźwięki wydawane przez nią. Dodatkowo, warunki atmosferyczne, pora roku oraz pora dnia mają wpływ na to, w którym kierunku może udać się zwierzyna.
Waga może być determinowana poprzez analizę zachowań zwierząt. Na przykład w ciepłe dni zwierzyna może szukać ochłody w lasach lub na wzgórzach, podczas gdy w chłodniejszych porach roku może preferować tereny o większej ekspozycji na słońce, jak pola czy łąki. Myśliwi mogą również opierać się na obserwowanych oznakach aktywności zwierzyny – śladach czy dźwiękach – aby ustalić kierunek jej przemieszczania. Istotne jest również wykorzystanie doświadczenia oraz informacji od innych myśliwych lub miejscowych mieszkańców dotyczących lokalizacji częstych przebywania zwierząt łownych.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj waga w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę W
- wizurka
wąska przecinka zrobiona w lesie, od stałego stanowiska, ułatwiająca oddanie strzału w gęstwinie.
- walić
o zwierzynie: iść na myśtiwego sztuka za sztuką.
- włosień kręty
zob. trychina.
- warowanie
pozycja psa: leży na brzuchu i głowę trzyma na łapach.
- waga
kierunek, w którym zwykle udaje się zwierzyna ruszona ze swojej ostoi.
- wypluwki
nie strawione części zwierząt wypluwane przez ptaki drapieżne.
- wykot
wydawanie na świat młodych przez sarny, muflony, kozice, zające i króliki.
- wilczy chód
sposób poruszania się wilków, polegający na tym, że każdy następny wilk stawia nogi dokładnie w trop poprzednika. W związku z tym dobry tropiciel potrafi powiedzieć, czy szedł jeden, czy (...)
- wilczy dół
stosowana do końca XIX w. pułapka na wilki.
- wieczny ósmak
jeleń byk, który z roku na rok powtarza poroże w formie ósmaka.