Definicja hasła: wyżeł niemiecki krótkowłosy
- wyżeł niemiecki krótkowłosy
pies myśliwski o wysokości ok. 60 cm, silnej budowy, wywodzący się z krzyżówki pointera z dawnym wyilem niemieckim. Sierść krótka, umaszczenie brązowe lub brudnopopielate w cętki i brązowe łaty. Bardzo podatny na tresurę, ma dobry wiatr, jest cięty i chętnie wchodzi do wody. Nadaje się na psa wszechstronnego.
Wyżeł niemiecki krótkowłosy jest bardzo inteligentnym psem, który szybko uczy się nowych sztuczek i poleceń. Jego silna budowa i wysoka wytrzymałość sprawiają, że jest idealnym partnerem do polowań. Jego zdolności tropienia i wyczuwania zapachu są niezwykle skuteczne, a jego zdolność do współpracy z innymi psami podczas polowania jest imponująca.
Ponadto, wyżeł niemiecki krótkowłosy ma bardzo dobre usposobienie i jest bardzo przywiązany do swojego właściciela. Jest to pies, który lubi towarzystwo ludzi i innych psów, a także aktywnie uczestniczyć w rodzinnych aktywnościach. Jego miły charakter sprawia, że jest idealnym psem rodzinnym.
Wyżeł niemiecki krótkowłosy to pies o wszechstronnych zdolnościach, który może być doskonałym partnerem do polowań, ale także doskonałym towarzyszem dla całej rodziny. Jego inteligencja i przywiązanie sprawiają, że jest to pies idealny dla każdego, kto szuka psa o wszechstronnych umiejętnościach.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj wyżeł niemiecki krótkowłosy w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę W
- wyciec
o ptakach łownych, przeważnie o kuropatwach i bażantach: uciec bezszelestnie.
- wybębniać kunę
wypłaszać kunę z dziupli przez opukiwanie pnia drzewa kijem.
- wieczny ósmak
jeleń byk, który z roku na rok powtarza poroże w formie ósmaka.
- warczeć
o rysiach wydających głos w czasie cieczki.
- wąsacz
stary kogut dropia.
- wełna
sierść muflona lub żubra.
- wydra, wydra (Lutra lutra L.)
gatunek z rodziny łasicowatych; długotść ciała 62-100 cm, ogona 35- 60 cm, ciężar 5-15 kg, grzbiet brązowy, reszta ciała jaśniejsza. Żyje w stawach i jeziorach o wysokich brzegach, w (...)
- wilczy dół
stosowana do końca XIX w. pułapka na wilki.
- wylot
1) w broni myśliwskiej: otwór przewodu lufy, którym wychodzi pocisk;
2) miejsce wyjścia kuli z tuszy zwierzyny;
3) wyjście z nory.